Otorite sadece bilinenler üzerinde kurulduğu için, tanınmayanlar doğal düşmanlardır...
–Hakan Günday, Kinyas ve Kayra
Aşk hayranlıkla başlar kıskançlıkla devam eder .Kıyas kabul etmez.Görülmemeyi kabul etmez…✨
Hev-al ---> Hev-ol
"Heval" Kürtçede "arkadaş" demektir. "Hev", "birbiri , birlikte"; "Al", "taraf, yön" anlamına gelir. İki kelime birleşince "birbirinin tarafını tutanlar" anlamı çıkar.
"Hevol" Kürtçe 'de "dindaş, aynı dinden olanlar" demektir. "Hev", "birlikte, birbiri" anlamlarına gelir. "Ol" Türkçesi "din" demektir. İki kelime birleşince "birbirinin dininden olanlar" anlamı çıkar.
Sonuç:
Ebu Hureyre Radıyallahu anh anlatıyor: “Resulullah aleyhisselatu vesselam buyurdular ki:
"Kişi dostunun(arkadaşının) dini üzeredir. Öyleyse her biriniz, kiminle dostluk kuracağına dikkat etsin.” (Ebu Davud, Edeb, 19, Tirmizi, Zühd, 45)
Düşen Uygurlar olmuşlar uysal,
Altınordu devri kalmış bir masal
Bugüne kıyas et, tarihten us al
Atilâ, Timuçin, Gürkân nerede?
Gideyim arayım: Türkân nerede?
Ziya Gökalp
Sevgi ve merhamet sadece insanlar için var olan bir duygu değildir. Ve bazı hayvanlar sevmeyi birçok insandan daha iyi biliyor. En yırtıcı hayvanın bile yavrularına karşı merhametli davranışları, bu şefkat duygusunun varlığını göstermektedir. Vahşi bir hayvan olan aç bir aslan, zayıf bir yavrusunu kendine tercih ederek, elde ettiği bir eti yemeyip yavrusuna verir.
İşte tüm hayvanların annelerinin bu davranışlarına baktığımızda, anlarız ki; bunlar kendi hesabına ve kendileri namına o vazifeyi görmüyorlar. Çünkü hayatını, gerektiğinde yavruları için feda ediyorlar. Demek ki sonsuz şefkat ve merhamet sahibi bir Zat onları vazifelendiriyor.
Hayvanlar yavrularını, küçük iken vazifeleri icabı himayeye çalışır. Ancak yavrular büyüdüğünde o vazife de biter. Hatta bazen yavrusunu döver, elinden yiyeceğini alır. İnsanlarda ise anne ve babaların vazifeleri ömür boyu devam eder. Çünkü insanlar zaif ve aciz oldukları için daima bir nevi çocuktur, her vakit şefkate muhtaçtır.
Vahşi hayvanların anneleri böyle şefkat ve merhamet ile donatılmışsa. İnsan annelerindeki şefkat ve merhamet nasıldır kıyas edilemez bile. O halde birer şefkat kahramanı olan ve bizi terbiye eden anne ve babaya muhabbet, hürmet ve şefkat evladın en büyük görevi olmalıdır.
Ben sadece fazlasıyla ciddiye almıştım, küçükken babamın bana birini üzdüğümde söylediği o sözü. “Kendini karşındakinin yerine koy” ve ilk başlarda bunu o kadar çok yapmıştım ki, bir gün dönüş yolunu yani kendimi bulamadım.”
| Kinyas ve Kayra, Hakan Günday