Kaç kez ölüp dirildikten sonra..
Çok geç alıştım ben yaşamaya.
"Ve bugünlerde, sokakta ateş istemek için bile iki kelimelik konuşmayı kafamda derleyip toparlamam gerekiyor."
Sayfa 16 - Doğan KitapKitabı okuyor
Öğrensinler hayatta hiçbir şeyin seçilemeyeceğini...
Acı çekme korkusuyla, ikimiz de parmağımızı kıpırdatmaktan çekiniyorduk.
Sayfa 237
Kimse hiçbir yere dönmek istemiyordu o odada. Daha fazla ilerlemek istemiyorduk. Orası iyiydi. Ne ileri, ne geri… Çünkü şimdiye kadar attığımız her adımda, tabanımız da, beynimiz de yanmıştı. İleriye ya da geriye yaptığımız her hareket hataydı. Mayın tarlasındaki temiz tek noktada hareketsiz durmaya benziyordu bu.
Sayfa 236
Konuşacak bir şey yoktu. Ne ben onun acılarını, ne de o benimkileri anlayabilirdi.
Sayfa 236