Seversin vazgeçmeyi. Bu işten de vazgeç. Mutluluğundan vazgeçtiğin gibi!
Kendimi defalarca buldum, defalarca kaybettim.
Aynaya bakıp kendini tanıyamamak, insanın kendi anılarını bir başkası yaşamış gibi anlatması, dünyanın kendisi dahil üzerindeki hiçbir şeye kayda değer bir varoluş nedeni bulamamak ve zihnin bedenden binlerce kilometre uzakta olması o kadar korkunç ki!
Kimseyi kendime fazla yaklaştırmıyordum. Dünyayı, hayatı olduğu gibi kabul ediyor ancak bütün bunların dışında da bir gerçeğin olması gerektiğinin üzerine yoğunlaşıyordum.
Her zaman yalnız oldum. Yalnızlığı kendimi geliştirmenin tek yolu olarak gördüm. Ama çevremde olup biteni kaçırmak ve yanımdan akıp giden hayat nehriyle yüzümü yıkamamak da bana aptalca geliyordu
Birbirimize anlatacak hiçbir şeyimiz ve her şeyimiz var. Ve aynı zamanda, o kadar da umursamıyoruz ki söylenenleri, olanları, aynı odada bulunduğumuzu bile unutabiliyoruz
Sorarlarsa, “ Ne iş yaptın bu dünyada?” diye, rahatça verebilirim yanıtını:
“ Yalnız kaldım. Kalabildim! Altı milyarın arasında doğdum. Ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından…”
Sayfa 252
Ne kadar yalnızsan o kadar uzaga gidersin. Ne kadar terk edersen o kadar ölürsün!
Sayfa 244
"Seni anliyorum!" demek büyük bir yalandır. Kocaman bir yalan.Kimse kimseyi anlayamaz ve tanıyamaz dünyada...
Sayfa 181 - KinyasKitabı okuyor
Evet, Kayra çok iyi bir yazar olabilirdi. Eğer bu kadar nefret etmeseydi mürekkepten ve bu kadar uyumasaydı…