Bir fahişe ile bir rahibenin, bir cani ile bir polisin yan yana yattığı mezarlıklar bana, hayattaki tek gerçek, tek yalansız manzara olarak görünürdü.
Farklı bir yorum ..
"Bildiğim tek şey, hiçbir şey bilmediğimdir." Yanılıyor hepsi de.
İnsan, hiçbir şeyi değil, her şeyi bildiği için mutsuz. Ben her şeyi biliyorum. Ve bunlar, yürürken dengemi bozacak kadar ağır geliyor. Tek isteğim kurtulmak hepsinden, bütün bilgilerden, bütün düşüncelerden.."
Hiçbir şey değişmedi. İsterdim yeni bir insan olarak inmeyi o tekneden. Değişmeyi, iyi biri olmayı, hissetmeyi, sevmeyi. Hepsini isterdim ama istemenin yetmediğini çok erken anladım. Hiçbir şeyin yetmediğini! Dünya ile mesafeli bir dostluk kurmak zorunda kaldım çünkü kuşkulandım bana verdiği hediyelerden. Her şeyden! Kendimi kaybettim.
Sayfa 317Kitabı okuyor
Yanıtı olmayan bir soru olarak geldim dünyaya.
Sayfa 70Kitabı okuyor
“İnsanın en zor en acılı anında bile gülebilmesinin, birkaç kelime de olsa şarkı mırıldanmasının mümkün olması o kadar garip ki…”
Sayfa 291Kitabı okuyor
“Tek ihtiyacım bir ev ve içinde bana bakacak insanlardı.”
Sayfa 288Kitabı okuyor
“Gelecekten geçmiş çıkarsa şimdiki zaman kalır…”
Sayfa 278Kitabı okuyor
“Bir hiç olmak için gelmiştim dünyaya. Ve ismini koyamadığım çark dönüyordu.”
Sayfa 278Kitabı okuyor
“İnsanın en büyük hatası kendini seyretmemesidir. O kadar ilgilenir ki dekorla!”
Sayfa 268Kitabı okuyor
“Sanma ki öldürülmekten korkuyorum. Sadece uykum var. O kadar.”
Sayfa 266Kitabı okuyor