sanki altı milyar insanın da benim gibi az duymaya başladığını düşünüyordum.
beynimin hiç ulaşamadığım bir bölümü, misyon yüklü bir merkez gibi zihinsel ölümümü kolaylaştıracak gelişmeler yaratıyordu.
Yanıtı olmayan bir soru olarak geldim dünyaya. Ve sorusu olmayan bir yanıt gibi de gidiyorum.
Kendimi defalarca buldum, defalarca kaybettim.
Sayfa 26 - Doğan KitapKitabı okuyor
Keşke aynı fikirde olmasaydım
Bir zamanlar benim de dostlarım vardı. Gerçek dostlar. Ağızlarından çıkacak sözleri merak ettiğim dostlar... Sonra anlayamayacakları kadar kötü oldum yanlarında. Daha doğrusu, kontrolüm altında giden ilişkilerimizin bazı anlarında Kayra'nın gerçek yüzünden birkaç parça gösterme hatasını yaptım. Bazen yüksek dozda alkolün yüzünden, bazen de yüksek dozda sıkıntının. Dostlarımın yarısı korktu, yarısı da iğrendi. Acıyanlar da vardı birkaç tane ama onların dürüst olduklarını düşünmüyorum, çünkü olsalardı beni çözmeye çalışarak, sahip olduğumu varsaydığım sorunlarımı anlamak için çabalarlardı. Aslında acıdıklarını söyleyenler de iğrenenlere dahildi. Sonuçta teker teker yok oldular. Adresler, telefon numaraları yok oldu. Geriye Kinyas kaldı. Arada bir dediğimi dinleyen tek insan. O da yok olursa ne olur? Kayra kalır. Kinyası düşünüp gözyaşı döker yalnızken...Kayra kalır. Kinyası rüyasında görür iki yıl. Kayra kalır. Şimdi sen ölümünden 10 yıl sonra ne yüzünü hatırlar ne yaşananları ne de konuşulanları... Kimyas gider, Kayra kalır. Bu kadar basit olduğu için hiç sevemedim dostlukları, aşkları.
Sayfa 110
Düşüncelerimi bile duyamaz oluyorum.
Sayfa 107