"Herkes bilsin, çok mutlu bir hayat yaşadım" cümlesi kitabın etkili cümlelerinden biri. Saplantılı bir aşk. Ayrıca kitabın bir müzesi olması ayrıca bir artı. Kitabı okuduktan sonra kitabın ruhunun yaşatılması adına. Okuduğum ilk Orhan Pamuk kitabı. Kitap kalın olmasına rağmen akıcı. Kinyas ve Kayra' dan sonra yine bir uzun kitap okumak benim için zor oldu. Benim için en fazla 300-350 sayfa ideal. Kitaptan kopmamak için. Fırsat olursa bir gün müzesine de giderim diye düşünüyorum. Ayrıca kitabın bir sayfasında kitabı okuyanlar için bir defalığına müze bedava giriş diyor. Uyguluyorlar mı bilmem :) Sürekli saplantılı bir aşk kitap boyunca işlenmesi çok hoşuma gitmese de Füsun karakteri kitaba damga vurmuş. Keyifli okumalar !
Masumiyet MüzesiOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 202241.5k okunma
“Kinyas ve Kayra” ve “Azil”den sonra okuduğum 3. Hakan Günday romanı oldu “Ziyan”. Ve bu kitabı çoook sevdim. Diğer iki romanda karakterleri kasıntı bulmuş, yaşam tarzlarını kendime uzak bulmuştum. Ama ‘Ziyan’ benim gözümde her anlamda bir şaheser.
Hayatında hiç askere gitmemiş, gitmeyecek ve askerlikle hiçbir alakası olmayan beni, olayın içine çekecek kadar güçlü bir kalemi var Günday’ın. Kitabı okurken kendinizi -32 derecede nöbet tutarken buluyorsunuz. Bu kez hayatı anlatılan kişi hayata doymuş bir zengin züppesi değil, sıradan bir er.
Kitaba başlamadan önce daha çok “Azil”in de okunması tavsiye edilmiş ama ben Azil’i de okumuş birisi olarak iki kitabı birbiriyle bağlantılı görmüyorum. Azil’i okuyanlar kitaba bir selam çaktığını düşünebilir yazarın, o kadar.
Benim tarafımdan tavsiye olunur, keyifli okumalar…
Yer altı edebiyatının vazgeçilmez yazarlarından olan Hakan Günday’ın her ne kadar kalemine ve eserlerine yansıttığı hayal gücüne hayran olsam da sanırım “Azil “yazarın okumuş olduğum 3 kitabı arasından (Kinyas ve Kayra , Daha) en az beğendiğim kitap oldu .
Belki yanlış zamanda okudum, belki yazarın tarzına hiç aşina olmadan ilk okuduğum kitap ,
Yazar bizi yeraltı dünyasının arka sokakların da şizoid rahatsızlıkları bulunan iki şahsın global dünyada yaşam ve yaşayamamak gelgitleri arasında ki bocalamasını sürrealizm ve realizm akımlarını kullanarak da bize bir tablo sunmuştur. Gündüz Vassaf 'ın" Cennetin Dibini "okuyanlar bilir .Yazar orda bize batı dünyasının arka sokaklarını ,özendigimiz batı dünyasının gerçekliğini bize sunmuştur. Yine Otomatik Portakal kitabında da ordaki karekterler her türlü iğrençlik ve insanlık dışı hallerde bulunmuştur. Bu kitabı da okurken yazar sanki bu iki kitabı bütünleştirmiş gibiydi .
Mükkemmel bir bilgi birikimi ,farkli bir bakış açısı ve acısı vardı.Bu kitapta da edebiyat dünyasının en güzel yanı bizlere insanlığı ve sevgiyi tekrar hatırlamasıydı. Kişinin yaşamak için nedeni varsa nasılı da oluyor ve bu nasılın da temeli sevgiden geçiyor. Kin/yas ve Kayra acaba nasil bir yol çizdi?Arkadaşlık yeri geldiğinde bitmeli mi ¿ Insan isterse bağımlıkliklarından kurtulabilir mi ? Ve yine isterse iyileşebilir mi ?sorularına cevap bulabilirsiniz .
Bu aralar
farklı birşeyler okumak için ideal bir kitap sadece cümlelerin kısa oluşu ve biraz gereksiz uzatılmış gibi geldi .
Iyi okumalar ...
'Hiç bir şey yok' diyen Kayra'nın ve
'Her şey var' diyen Kinyas'ın bilmediğimiz yeraltı dünyasında, çocukluk döneminden itibaren herkes ve herşeyden farklı olduğuna, sonlarının bedensel ölümden çok zihisel olacağına inanan ve beş duyusuz katiller, tecavüzcüler, dolandırıcılar...
İki adamın hayata bakış açılarını ve bendenlerinden önce zihin ölümünü seçtikleri yolu okuyoruz. Kinyas Kayra'ya göre kendi kabuğunu kırmayı başardı. Kendi kendini doğurdu. Kayra ise bedeninden önce kendini öldürdü.
Uzun uzun okuma oldu benim için. Çünkü yazarın dili; birçok felsefecilere kafa atacak cinsten. Lise yıllarında başlayıp 23 yaşında bu romanı bitirdiğini öğrendiğimde daha da hayranlık duydum. Hakan Günday okuyanlar bilirler, uzunca akılda kalacak cümleleri sayesinde başka böyle bir dolu dolu okuma olmayacağını.
Unutmayın, hayat bize doğduğumuz anda verilen ambalajı çok parlak bir hediyedir. Bize bağlı onu nasıl nerede kullanacağımız.
Sıkı bir Hakan Günday okuyucusu olarak Derz’ i heyecanla bekliyordum. Neredeyse tüm kitaplarını okumuş olan “ben”imm beklentisi yüksekti tabii ..Karşıladı bir anlamda..
Ama yazar ne yazsa okurum diyenlerden olduğum için de karşılamış olabilir.Dergilerde yayınlanan yazılarının derlemesi olarak kurgulanmış kitap.Kafanızı dağıtmak için bir solukta okuyabilecegınız yazılardı.Diğer kitaplarını okuyanlar beni anlayacaktır sanki romanlarından kesitler okumus gibi hissettim.
Yazılarında bol bol siyasi eleştirileri vardı çok zekice kurgulanmış olan.. “Toplum inşası ve mühendisliğinde bir yalıtım malzemesi olarak insan eti kullanımına ilişkin
kılavuz , Açıkçası Seni Tam Olarak Hatırlamıyorum,Bir Kinyas Ve Kayra Öyküsü,ve Kaldırım Mahkümü yazılarını cok sevdim.Hakan Günday okuyabilmek ayrıcalıktır..
HAKAN GÜNDAY // AZ
“ Herkesin öyle bir hikayesi yok muydu? Başlayıp da bitiremediği… Çünkü kimsenin dinlemediği. İçine atmak diye bir şey varken, anlatmaya ne gerek vardı? “
#kitapyorumu :
Günday’ın edebi dilini “Kinyas ve Kayra “
ile sevmiştim ben. O kitabında öğrendim, Günday’ı anlamanın sabır gerektirdiğini. Bu kitabında da :” Yeter artık
Kitabı ilk başladığımda okuyamadım tabi. Sonra dedim ki (bazı kitaplarda olduğu gibi) bu da bi yerden sonra çorap söküğü gibi gelecek. Geldi tabi, akşam olsa da Kinyas ile Kayra neler yaptı okusam dedim, merak ettim. Yazarın kitabı lise yıllarında yazmaya başladığını okumuştum. Kitabın konusuna bakılınca gayet güzel bir hayal gücü. İlk başlarda
Kitabı bitirmeye yakın kafamda bir sürü cümle kurdum; kitap hakkında, Kinyas ve Kayra hakkında söylemek istediğim çok şey vardı. Ama şu an ne söylesem gereksizmiş gibi geliyor. Bu yüzden, kitap hakkındaki fikirlerimi değil, sadece duygularımı paylaşmak istiyorum.
İnceleme yazmak isteyecek kadar duygulardan duygulara, düşüncelerden düşüncelerden
