Bu dünyada güzellik bir hayal, sezgi bir efsane, asalet ve zerafet, insanın üstünde hafif bir cilaydı.
En güzel bir yüze bir iskelet ifadesi vermek için iki gecelik bir uykusuzluk, bir sevgiyi alışverişe çevirmek için birkaç paket iskambil kağıdı, en zarif bir adamı bir dilenciye döndürmek için üç yüz elli liralık bir borç kafiydi.
Geç vakit, ruhu bir ağır kederle yüklü, eve dönüyordu.Karanlık ve tenhalık içinde, İstanbul'un sokaklarında yürümekle İstanbul denilen şeyi daha iyi anlıyordu.
Bu, ne bir ülke, ne bir şehir, ne de bazılarının dediği gibi, büyük bir köydü; İstanbul'un güzelliğini, çirkinliğini, ihtişamını ve sefaletini yapan şeyler neydi ?
Sayfa 173Kitabı okudu
Sen delisin, mutlaka delisin! diyordu ve saçlarını okşayarak, bu kafanın içine bin türlü acayip fikirler, bin türlü divanelikler tıkıyorsun, tıkıyorsun; adeta beyninden bir hazımsızlığa uğruyorsun. Bütün varlığın bulanıyor, sinirlerin alt üst oluyor ve nihayet tahammül edemeyip böyle boşanıveriyorsun.
Hiçbir kap onun ruhuna göre değildi; her sözü dar ve az buluyordu.