Servet bey kulaklarına inanamıyordu, karısının yüzüne bakarak üst üste şu cümleyi tekrarladı.
Sevişiyorlar, evlenmek istemiyorlar! Sevişiyorlar, evlenmek istemiyorlar!..
Bu dünyada güzellik, asalet, zerafet, insanın üzerinde hafif bir cilaydı...
Hepimiz buna benzer şeyler yaşamışızdır.
Hayalinde o kadar büyüttüğü bu adam, meğer ne zibidi bir şeydi! Onu daha fazla dinlemek istemedi, arkasını döndü, çıktı gitti...
Genç adam, Seniha ile beraber iki ve hatta üç kadının bir anda idaresini o kadar müşkül bulmuyordu. Onun belini asıl büken şey kumardı...
Seniha, ötedenberi giyinişinde olsun, yaşayışında olsun, herkese benzemekten korkardı. Şimdi de herkes gibi sevişmekten korkuyordu. Sevişmesin de bir harikuladelik, ayri bir macera olmasını istiyordu...
Şiirdeki "aşk" ile hayattaki "aşk" ne kadar birbirine benzemiyormuş...