Bedri Rahmi Eyüboğlu
Karadut
1949’da bir gün İstanbul Büyük Kulüpteki bir toplantıda, davetliler Bedri Rahmi Eyüboğlu’ndan bir şiir okumasını istediler. Eyüboğlu ayağa kalktı ve Karadut’u okumaya başladı.
Bedri Rahmi, şiiri okurken aniden gözlerinden yaşlar süzüldü. Salondaki herkes niye ağladığını anlamıştı, tabii herkesten çok, hemen yanı başındaki karısı Eren Eyüboğlu.
Hangisinin durumu daha trajik..
KARADUTUM ŞİİRİNİN HÜZÜNLÜ HİKAYESİ .....
1949’da bir gün İstanbul Büyük Kulüp’teki bir toplantıda, davetliler Bedri Rahmi Eyüboğlu’ndan bir şiir okumasını istediler. Eyüboğlu ayağa kalktı ve Karadut’u okumaya başladı:
“Karadutum, çatal karam, çingenem
Daha nem olacaktın bir tanem
Gülen ayvam, ağlayan narımsın
Kadınım, kısrağım,
Suskunum...
Dilim lal olmuş ,
Yüreğim Pervane
Gözlerimde ıssız bir biçare..
Hangi Tarafa Yönelsem ucsuz bucaksız bir umman,
Ummanda kaybolmuş kırılgan bir yürek...
Muhtacım bir yudum duana ,
bir nefes merhametine ,
bir damla sevgine.
Ey sahip!
Duyuyorsun değilmi beni!
Kalemimden çıkan sözcükleri değil ,
Yüreğimden Dökülen Dizeleri...
Mevlana
Yeşil dalların arasında kara soluklar.
Küçük mavi çiçekler sarmış çehresini
Zeytin ağacının altında, can çekişen
Altın adımlarını sürükleyen yalnızın.
Gece, sarhoş kanatlarla çırpınmakta.
Hafiften kanayan bir boyun eğiş,
Çiçeklenen dikenlerden damlayan çiğ taneleri.
Kırılan bir yürek kucaklamakta
Güleryüzlü bir merhametin kollarını.
gelmedin son hayal de yanıp yanıp kül oldu
bu deruni kavgada kırılan gönül oldu
şimdi menziller elem, yürek duman, sine çak
devleri mahkum eden hayatım şimdi helak
gelmedin yıldırımlar düştü hülyalarıma
nasıl kıydın be zalim masum rüyalarıma
sana doğru her adım neden hep ölüm sunar
seni her andığımda renk solar, desen yanar
hangi rüzgar sabırla böyle koşar ardından
hangi el nakış nakış gergef dokur ardından
susarsam anlatır mı seni göklere tarih
bensiz olur mu sabah güler mi kara talih
gelmedin koptu zincir parçalandı anılar
sardı bütün ruhumu tükenmeyen ağrılar
kalbimin pembe köşkü harab oldu gelmedin
bahçesinde açan gül turab oldu gelmedin
bil ki kıyamet kopsa bu ateş sönmeyecek
heyhat! şair mehtaba bir daha dönmeyecek
Nurullah Genç
Şiirli Günler Olsun...
Bir kızın kocaman gözlerinde gördüm
bulutların dağlara sessizce çöküşünü
Çocuksu susuşları gördüm, kırılan sevinci
Ve kalbimi puslu yamaçlardaki pusulara saldım
çobanlar çoktan inmişlerdi ovaya
bense yapayalnız bir ağaçtım doruklarda
Harelenen sularda bir yanık kokusu
ve uzun boyunlu bir kızın gülümseyişi
Işık zamana bağlı zamansa onun
kocaman