KIRIK ANAFOR
Kıraç, boz ve kurak bir boşluktayım
kilimleri rüzgâra karşı astım
ben burada
sapların üstünde öğle uykusundayım
dünya aşağıda dağlar uzakta
ben küskünüm ama şu yamaç kadar
ama rengarenk, rüzgârda, kilimler
ve harman sonu, yorgun yaprak, kaçkın keler.
Üzerine akşamın kapandığı gölüm ben
Bir kez hatıra ettim aşkı, bir daha etmem.
Seyrek salkımım bağda
Güz geçmiş üstünden ve tenha.
kanadım gün batımından beridir
en ırak yıldıza uzanan zincir
titrerim sordukça en son kim kalan
elemin gözyaşı bir damlada ben başıboş yeryüzü bomboş umudun
gelecek yok hayalindir tükenen
bir ışık bir sesle küllen ey kalan
o kırık aynada bir silik şekil
koca bir hiç dilenci artık fikir.
kalemin yazdığı efsanevi kıtlık.
kanadım gün batımından beridir
en ırak yıldıza uzanan zincir
titrerim sordukça en son kim kalan
elemin gözyaşı bir damlada ben
başıboş yeryüzü bomboş umudun
gelecek yok hayalindir tükenen
bir ışık bir sesle küllen ey kalan
o kırık aynada bir silik şekil
koca bir hiç dilenci artık fikir.
kalemin yazdığı efsanevi kıtlık.