Zaman, eninde sonunda herkese yapacağını yapıyor..
Bu topraklar daima savaş gördü, bu topraklar zulüm altında ezildi, prangalara vuruldu..
Çocuklar, bebekler katledildi, kadınlara taciz edildi, tecavüzleri sadece fiziksel olarak değil psikolojik, sosyolojik olarak da daima devam etti..
Çığlıklar duyulmadı.. Selahaddin'in yurdu, Pakdil'in yürek sızısı hala devam etmekte. Peygamberin mirac'ı hala esir.. Ümmetin kalbi hala kırık, mazlumun yurdu hala öksüz.
Peki ya nerdesin Ey Ümmet, nerdesin zalime tek başına ümmet olan İbrahim'in nesli.
Nerdesin mirac'ın davası, nerdesin mazlumun dostu?
Ne kadar daha beklemek lazım? Uyanmak için kaç çocuğun katli gerekli, kaç kadının namusu kirletilmeli, kaç anne evladını yitirmeli?
Peki ya ümmet.. Kaç sene daha esir kalmalı Kudüs..?
Peygamberin duası, Selahaddin'in davası, ümmetin kıblesi mahzun mu kalmalı..?
Evvela diri bir beden, imanlı bir yürek..
Ardından nefisle cihat, ardından imanlı bir direniş..
Zalime karşı, zulme karşı..
.... Ve hakka teslimiyet..
#mescidiaksa
Minikız
“Küçük bir kız,” diyor; “ Çok küçük. Ve hiç kimsesi yok. Kendisine bir anneyle bir baba ağrıyor. Ayakkabılarını yatağının altında saklıyor. Kirlenmesinler diye. Kırmızı ayakkabılar. Bir yere giderken onları elinde taşıyor. İnsanları fark eder etmez yere koyup çıplak ayaklarına giyiyor. Üzerinde her zaman temiz ve ütülü tutmaya çalıştığı elbisesi
Sayfa 45
Kendi kendinin patronu olmanın en iyi yanı, ipleri kendi elinde bulundurmaktı.
Sayfa 18Kitabı okudu