Kim olduğumu unuttum. Hala yazıyorum ama. Kim olduğumu hatırlarken de yazıyordum, şimdi de yazıyorum. Bu kez herkesin etrafına sarılı o bissürü hayattan yazıyorum ama. Gayet kolay. Gidiyor su gibi, kara kara kelimeler. Eskisi gibi ısssız değil galiba dünya. Fazla s'li ama. Sanki arkamda sürekli konuşan bir Johhny, bir de Mary var. Benim kim
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
“Küçük bir kız,” diyor; “ Çok küçük. Ve hiç kimsesi yok. Kendisine bir anneyle bir baba ağrıyor. Ayakkabılarını yatağının altında saklıyor. Kirlenmesinler diye. Kırmızı ayakkabılar. Bir yere giderken onları elinde taşıyor. İnsanları fark eder etmez yere koyup çıplak ayaklarına giyiyor. Üzerinde her zaman temiz ve ütülü tutmaya çalıştığı elbisesi
Tek kelime ile müthişti. Bayıldım. Okumadım yuttum. Öyle güzel bir gerilim ile okudum ki bir ara işkenceciyi ensemde sandım. Kesinlikle tavsiye ediyorum. Bir solukta okunan tüyleri diken diken eden işkence sahneleri ile mükemmel bir akıcılık ile elinizden bırakmak istemeyeceğiniz bir kitap. Kesinlikle tavsiyemdir.
Kırık BebeklerJames Carol · Panama Yayıncılık · 2019432 okunma
" İnsanların hakkımda ne düşündüğünü umursamazdım. Eğer başkalarına ait düşüncelerin beni etkilemesine izin verseydim, ben de tıpkı annem gibi yıllar önce mahvolmuştum. "