Kırık camların ardından , sessizce ilerleyen yelkovan
Omuzlarımda yüzlerce yara , ayağımda takılı prangalar
Kalpler kırık , sevdalar bozuk , hayatta kalanlar
Dertler bitmez , üstüme çöker binalar , altında kalanlar
Gözlerinde yorgunluk , yüzünde derin çizgiler
Geceye karışan hüzün altında kaybolan ezgiler
Kaybolmuş hayaller , umutsuzlukla dolu sokaklar
Yılmadan yürürüz , emin adımlarla karanlığa , sen aldırma!
Gecenin karanlığında , ruhumda yankılanan hüzün dolu ezgiler.
Yıldızlar arasında kaybolan umutlar , sönmüş araba farları
Sessizce düşer toprağa , yağmurun damlaları
Söner yürekte umut ışığı , açılır cehennemin kapıları
Sessizliğe gömülmüş bir şehirde savaşır şövalyeler
Gözler kör , sokaklar kırmızı , eder insanı derbeder
Omuzlarımda bin bir yük , kalplerin yükü ağır
Dertler bitmez , üstüme çöker binalar , altında kalanlar.
Zifiri karanlıkta bile , umut feneri yanar içimizde
Her düşüş bir ders , her yara bir tecrübe , öğretir bize
Kalkarız , sileriz gözyaşlarını , güçleniriz her seferinde
Dertler bitmez , her dert bizi daha da güçlü kılar , unutma!
Asrın Asaf ~ Kırık Camlar ve Yorgun Şovalyeler