Kırık dökük hayaller arasında kalmış hatıralarım saklı sende Ankara..
"Hayallere sımsıkı sarılın çünkü hayaller ölürse hayat, uçamayan, kanadı kırık bir kuştur." ~ Langston Hughes
Kırık hayaller kanatırken de avuçlarımı sıkabilmeyi ; gidenlerin ardından tevekkülle bakabilmeyi öğrendim. Öğrendim zamanın terkisine aldıklarının geri gelmediğini...
Gözler: Bulanık
Manzara: Tavan
Umut: Direniyor
Mekan: Karanlık bir oda
Uyku: Yok
Zaman: Gecenin en koyu hali
Hayaller: İmkansız
Kalp: Kırık
Kafa: Düşüncelerle dolu
Mahşerimsin
Sustukça sen oldum, sen oldukça kendime kaldım,seni buldum.
Cezasının ne zaman biteceğini bir hükümlüydüm sende..
Aşkı taşımak tek özgürlüğüm oldu anlamalısın.
Bende kendini üretirken yokluğunu aynı boyuta taşımasaydın keşke..
Sen yoksan olmayacaksan ben hangi kimlikle kalkarım ayağa hiç düşündün mü?
Yığılıp kaldığım her yerde yokluğun
Hayallere sımsıkı sarılın,
çünkü hayaller ölürse
hayat, kanadı kırık bir kuştur,
uçamaz.
Langston Hughes
Boş verince yüreğin çapı genişliyor manzarası değişiyordu.Okyanusa bakan bir çift gözün gördüğü uçsuz bucaksız bir alan beliriyordu ufukta.Talibi çok oluyordu sığ suların. Derinliğe dalmadan boyunu aşmadan geçip gitmek istiyorlardı.Bulutlar kuşların konuşma balonu olup yazıyordu türlü hikayeleri.Kırk yerinden kırılınca insan kırk birinci yerinden
Hepimiz bir şeyler bekliyoruz,
Sevmeyi sevilmeyi...
Mutlu olmayı, bir şeylerin sahibi olmayı.
Farkedilmeyi, iyileşmeyi, anlaşılmayı, bazen hak ettiklerimiz, bazen uzaktaki birini, bazen de hayallerimizde ki meçhul kişiyi...
Umut kırıntılarına tutunup kırık kanatlarla uçmayı... Bazen de kelebeğin yarını beklemesi gibi, umutsuzca bekliyoruz bir şeyleri.
Sonra ne mi oluyor ?
Hayaller gökyüzüne, hayatlar yeryüzüne gömülüyor ve yemyeşil bir dal kırılıyor insanın gönlünde. Sonra hiç bir rüzgar ilgilendirmez artık; olanı, olmayanı, olmakta olanı... Adı yaşamak, hayat işte
Hepimiz birşeyler bekliyoruz ,
Sevmeyi, sevilmeyi...
Mutlu olmayı, birşeylerin sahibi olmayı,
Fark edilmeyi, iyileşmeyi, anlaşılmayı,
Bazen hakettiklerimizi, bazen uzaktaki
Birini, bazen hayallerimizdeki meçhul kişiyi
Umut kırıntılarına tutunup, kırık kanatlar ile uçmayı... Bazende kelebeğin yarını beklemesi gibi umutsuzca bekliyoruz birşeyleri sonra ne mi oluyor; Hayaller gökyüzüne, hayatlar yeryüzüne gömülüyor,
Ve yemyeşil bir dal kırılıyor, insanın gönlünde
Sonra hiçbir rüzgar ilgilendirmez artık, olanı
Olmayanı, olmakta olanı... Adı yaşamak hayat işte ...!