Bazen göz yaşlarınıza değen birini bulursunuz. Silik bir anıdan içinizi saran hayaller yaratırlar. Kaybolmalarından, yiyecekleri darbelerin onları sıradanlaştırmasından korkarsınız. Başlayamamaktan ya da bitirememekten, gülümserken sakladıklarınızdan, elinizde kalanların boşluğundan, yeri doldurulamaz vedalardan çekinirsiniz. Yine de parlak tecrübelerinizi unutup derinlere dalacak cesareti ve deliliği yakalarsınız. Ucu kırık kalemleri sırf bu yüzden saklarsınız.
Umay Umay
Dağıldım sadece söyledim ya. Verilen sözler eksik, yaşanacak günler yarım. Hayaller kırık dökük. Sen eksik. Biz ne ara bu kadar çabuk bittik?
Kırık hayaller kanatırken de avuçlarımı sıkabilmeyi;gidenlerin ardından tevekkülle bakabilmeyi öğrendim.
Öğrendim,zamanın terkisine aldıklarının geri gelmediğini...
“Anne gerçek hayatta kırık bir kalple yaşamak , kitaplardaki kadar korkunç bir şey değil. Günlerce canın yanıyor , uyuyamıyorsun ama aralarda hayattan keyif almaya devam ediyorsun. Hayaller , yankılar , şekerler sana sanki hayatta hiçbir derdin yokmuş gibi hissettiriyor. ”
Sayfa 390Kitabı okudu
