İhtiyar bir sandıkta, bana ait eskiler buldum.
Çatı katında, çoktandır unutmuştum.
Kapağını açınca, tıka basa doldurulmuş
İmkansız hayaller buldum.
Arasında kırık dökük umutlar...
Kenarında naftalinli sevdalar...
Bir köşede çocukluğum...
Eski sandıkta ne varsa çıkardım yavaşça.
Hepsini kokladım.
Usulca okşadım.
Sonra özenle tekrar doldurdum içine.
Sığdıramadım.
Nasıl sığmışlar anlayamadım.
Sandığı güçlükle kapadım.
Hayallerim arasına sıkıştı.
Umutlarım dışarıda kaldı...
ALINTI
Türlü kırık umutlar, acı umutsuzluklar, yas hayalleri, bütün hayatın o ağlayan hediyeleri acı -bir mezarlığın ruhlarının meclisi gibi- çığlıklarıyla, gözyaşlarıyla sürüne sürüne buluşurlar. Bir ağlayış çağıltısı ve yas derlemesi toplamı!..
Düş kırıklığı dediğim zaman eskilerin "sükût-i hayâl" dedikleri şey kastetmiyorum. Hayal kurmakla başım hiç hoş değildir. Gelecekten beklediği nelerse onları kafada keyfince şekillendirip sonra onlara uymayan durumlarla karşılaşınca hayalleri yıkılan kimselerden değilim. Güvendiğim dağlara karlar yağmış falan değil. Derinden bir düşkırıklığı benimkisi. Geçen her gecenin leyle-i kadr, karşılaştığım her kişinin Hızır olmadığını anladığım zaman kırılıyorum. Böyle kırılan bir düş haline dönüştüğümü görüyorum. Evet, bizzat kendim bir düş kırıklığıyım, kırık bir rüyayım ben. Ve hepimiz öyleyiz.
Nazi Almanyası başlangıçta açıkça deklare etmese de, lejyonların hayalleri Bolşevikler kaybederse kendi ülkelerinde en azından eski özerk yönetimlerinin hayata geçeceği ümidi vardır. Ayrıca Almanların Kırım’ı işgal etmeleri ve burada iki yıl kalmalarının ardından yerel Tatar Türkleri’ne bu yolda bir hak vermemeleri, hatta Kırım Türkleri’nin İstanbul’da yaşayan sürgün liderlerinin Doğu Bakanı Stoltenberg tarafından kabul edilmemesi, Almanların lejyonlara özgür vatan konusundaki samimiyetinin sorgulanmasını ortaya çıkarmıştır. Nazi Almanyası’nın işgal ettiği birçok noktayı bölge halklarına teslim etmeyip sıkı bir merkeziyetçi yönetim ile kendisine bağlayacağını göstermektedir. Bağımsızlığa sahip olamayacakları şüphesi lejyonlardaki ümitsizliğin önemli kaynaklarından biridir. Ayrıca kendileri ile görüşmelerde bulunmak için Almanya’ya gelmek isteyen muhacir liderler ile görüşmek istemeyen Almanya’nın tavırları lejyon birliklerinin güvenini 1943 yılı kış aylarından sonra büyük oranda sarsmıştır.
Sanem Yılmaz, “Almanlar’ın Turancılara İlgisi”, Birlik, Eylül 1999 Sayısı, Würzburg.
