"Bana mutluluktan söz etme; anısı beni mutsuz ediyor."
Sayfa 74
Seni sevecegim, kirlarin ilk bahari sevdigi gibi. Ve senin içinde,güneş işinlarinin altindaki bir çicegin yaşamini sürdürecegim. Adini haykiracağim, ruhunun dilini dinleyeceğim tipki kumsalin dalgalarin öyküsünü dinlediği gibi, görkemli günlerini hatirlayan eski bir kral gibi, özgürlük zamanlarini hatirlayan bir mahkum gibi hatirlacağim seni...
Kederli bir ruh,kendine benzer bir ruhla karşılaştığı zaman huzura kavuşur.
Herkes,kendisini tuhaf duygulara sürükleyen o ilk aşkını unutamaz,kimi zaman kendisini kederlenmesine sebep olmuş olsa bile i zamanları tekrar yaşamak ister.
Sayfa 7 - Araf
Sabahleyin saat onda
delikanlı unuttu .
Kırık kanatlar, bez çiçeklerle
doldu kalbi.
Gördü bir tek sözcüğün
kaldığını ağzında.
Eldivenlerini çıkarınca, incecik
bir kül döküldü ellerinden .
Bir kule gördü balkondan.
Bir balkon hissetti kendini, bir kule.
Gördü, kuşkusuz, durmuş saatin
nasıl baktığını kutudan.
Gördü sessizce uzandığını gölgesinin
beyaz ipek divana.
V e delikanlı, dimdik, geometrik,
kırdı aynayı bir baltayla.
Kırınca , kocaman bir gölge fıskiyesi
kapladı hayal odasını.
