Okuduğum ilk Ayfer Tunç kitabı oldu Aziz Bey Hadisesi ve çok severek okudum. Biraz hüzünlü ama çok gerçek bir hikayeydi. İnsan tabiatı çok güzel bir dille portrelenmişti. Koca bir ömür yaşadığımızı düşünsek de geriye dönüp bakınca, sanırım hayat sadece üç beş önemli an ve bunların arasını dolduran, nasıl geçtiğini bile anlamadığımız doldurma zamandan oluşuyor. Pamuk ipliği gibi yaşamak... Aynı Maryam'ın belki nezaketen, sadece olmayacağını bildiği için bu kadar rahat bir şekilde yazdığı tek bir cümlenin, tek bir çağrının Aziz Bey için kocaman bir cesaret kaynağı olması ve hayatını sonsuza kadar değiştirmesi gibi. Tek bir yanlış aşkın sizi tamamen değiştirebileceği, artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağı gibi. Kelimelerin gücünü hafife almamayı ve sonunu düşünmeden anlık bir sinirle çarpılan kapıdan düşüp kırılan cam parçalarının, hayatınızda yeni bir sayfa açıp koca bir ömür zannettiğiniz o sayfayı kapatma gücünün olduğunu unutmamak gerek sanırım. Keyifli okumalar.
