bir kâbusum vardı küçükken, kırmızı bir balon vardı içinde. beyaz saplı kırmızı bir balon. böceklerden bile daha çok korkmuştum nedense. bazen sebepsizce korkulurmuş.
“Bizim küçük kalbimiz, içinde duygularımız var. Kızgınlık da bir duygu, kalbimizde var KIRMIZI BALONU.”
“Bazen isteklerimiz olmaz, öfkemiz yerinde durmaz. O zaman kızarız biz, zarar vermek isteriz.”
Annemin sessiz geceleri için!
Kaşan şehrindenim
Fena sayılmaz halim,
Bir lokma ekmeğim var, biraz aklım,
İğne ucu kadar da zevkim.
Annem var, ağaç yaprağından daha güzel,
Dostlar, akan sudan daha iyiVe Allah, burada yakındadır,
Şebboylar arasında, uzun çamın altında
Suyun bilincinde,
Bitkilerin kanununda.Ben müslümanım.
Kıblem bir kırmızı
Sonra çocuk olarak gülmeyi tekrarlatıyoruz
kırmızı balonlara
Sonra da özür diliyoruz; öyle ya balon çok önemli bir yuvarlaktır.
Biz balonun yükselmesini, göze batmasını denedik mi? diyoruz
Hayır mı diyoruz?
Sorma! Günün hiçbir saatinde bu kadar eğlenilmez.
Ben şu son günlerde ekmek yemeyi tuhaf buluyorum.
İnsanın ekmek yemesi var ya
İşte onu tuhaf buluyorum
Ben.
Sana ben olmalıyım, eskimeyi hızlandırırdık.
Bir gemici vardı geçenlerde eskidi gitti
Balıklar deniyordu, balığın gittiğini, çünkü sadece bir gidendi balık.
Hiç unutmam bir gün kalabalığı deniyordum kendimde.
Bana sen olmalıydın, kovulmalarımdan ötürü sığınacak
Ama hep BİZ oluyoruz dünyada,
Biz.
Derinlik.