spoiler içerebilir ***
KIRMIZI SAÇLI KADIN
Orhan Ferit Pamuk, Türk romancı. Birçok başka edebiyat ödülünün yanı sıra, 2006 yılında Nobel Edebiyat Ödülü'ne layık görüldü ve 54 yaşında, bu ödülü kazanan en genç edebiyatçıdır.
Yazarımızdan okuduğum ilk eser, keşke daha önce okusaymışım dedim. Esere bakacak olursak çekirdek öykü diyebileceğiniz bir mit üzerine kuruludur. “Eserde geçen kahramanlar derin yapıda adı geçen Doğu’nun ve Batı’nın tarihî ve efsanevî kahramanların özellikleri ile bezenmiş şekilde okura sunulmuştur. “Yazar adı geçen iki önemli anlatıdaki konuları eserine uyarlamıştır. Kitapta yoğun bir metinlerarasılık var ve yazar bunu mükemmel şekilde uygulamış diyebilirim. Tam bir postmodern roman. Yunan mitolojisine ait Oidipus diğeri ise Rüstem ve Sohrâb hikayesidir. Pamuk iki farklı hikâyeyi günümüz şartları ile birleştirerek yeni üçüncü bir eser ortaya çıkarmaya çalışmıştır. Yani diyebiliriz ki efsanevî anlatıların günümüz modern edebiyatına kaynaklık etmiştir. Eserde baba-oğul çatışmasını çok net göreceksiniz hatta bence kitabın temel konusu bu. Okumayanlar için tavsiye ediyorum, keyifli okuma geçireceğiniz güzel bir eser.
Okuyun, okutturun. Herkese bol kitaplı günler diliyorum.
Dünün ve bugünün aynı sayfalarda eridiği, içiçe geçtiği akıcı ve yalın bir kitaptı. Gülümseyip ‘ah, yaşayıp da dillendiremediğimiz o duyguları nasıl güzel anlatmış..’ dediğim yerler de oldu, ‘yok artık, böyle önemli bir olayın insanda bıraktığı iz bir cümle mi olur! Hani ruhsal bunalım, ne kadar kolay bir kabullenme oldu! ’ dediğim yerler de oldu. Şunu itiraf etmeliyim; bazı yerler çok masa başıydı! Ne demek o? Şöyle; yazarın masanın başına oturup o romanı ‘yazdığını’ hissettiğim yerler oldu. Bunu hissetmemeyi beklerim bir romandan. Demek istediğim, suç ve ceza gibi büyük romanları okurken şunu deriz ‘raskolnikov, güçlü kal, dayan! ’ vs. Ama bu romanda sık sık orhan pamuğun kendisine seslendim. Özellikle de son 70-80 sayfada.. Daha farklı bir son olabilir miydi? Bal gibi de evet. O durumda anlatılan mitlere ters düşerdi… Tüm bu (belki haksız, belki cahilce) eleştirilerden sonra diyebilirim ki , gerçekten de bu kitabı tanıdığıma çok mutlu oldum…!
Belki de birçok şeyi gözden kaçırdım. Belki otuz beş yaşıma gelip ‘baba’ olmanın üstüne tekrar düşündüğümde bu kitap bambaşka bir anlam kazanacak..
Öyle bir durumda muhtemelen bu yorumu silmek isteyeceğim ama şifremi unuttuğum için imkansız olacak.
Son sözüm; okuyun
Kırmızı Saçlı Kadın, Nobel ödüllü yazarımız Orhan Pamuk tarafından yazılmıştır. Kitap, 1980’li yıllarda İstanbul’da başlar. Baş karakter ise ailesinin tek çocuğu olan Cem adında bir gençtir. Cem, eczacılık yapan babası tarafından terk edilince Mahmut usta ile birlikte kuyucu çırağı olarak Güngören’e gider. Kitapta Cem’in kuyuculuk yaparken öğrendikleri, “Kırmızı Saçlı Kadın”a aşık olması ve yaşadıklarının hayatına olan etkisi anlatılır.
Kırmızı Saçlı Kadın
Okuduğum ilk Orhan Pamuk romanı olan Kırmızı Saçlı Kadın, bana bu zamana kadar okumamış olmamın pişmanlığını derinden hissettirdi.Romanın ana temasını oluşturan Kral Oidipus ve Rüstem ve Sührab efsanelerinin işleniş şekli, anlatımı,konuya ve karakterlere olan etkisi okuyucuda büyük bir merak uyandırıyor. Olayların sizin beklediğiniz şekilde ilerlememesi ve her olayın aslında birbiriyle bağlantılı olması kitabın sürükleyiciliğini arttırıp kitabı elinizden bırakamamanıza neden oluyor. Bu etki nedeniyle kitabı 1 günde okuyup bitirdim. Kitapta yer alan efsanelere karşı oluşan merakımdan, kitabı bitirince ilk işim bunları araştırmak oldu. En sonunda Sophokles’in Kral Oidipus kitabını alıp okumaya karar verdim.
Daha önce Orhan Pamuk okumamış olanlar veya yazara karşı önyargılı olanlar için bu kitap çok güzel bir başlangıç olabilir. Herkesin okumasını tavsiye ediyorum.
“Hayat efsaneyi tekrar eder!”
Orhan Pamuk okumaktan çok keyif alan birisiyim daha önce de kitaplarını okumuştum. Hatta Masumiyet Müzesi kitabını defalarca kez okudum. Kendisine özgü yazım tarzı ve hikayeleri beni hep etkilemiş bir yazardır. “Pamuk, en iyi kitaplarını Nobel’den sonra yazan eşsiz bir yazar.” diyorlar kesinlikle katılıyorum. Kırmızı Saçlı Kadın kitabı yıllardır benimle olan ama bir türlü okuyamadığım ve çok merak ettiğim bir kitaptı. Bu kitap okura Batı’nın ve Doğu’nun iki efsanesiyle tanışıp aslında hayatlarımızın bu efsanelerden ne kadar etkilendiğini fark ettirecek. Aşk, kıskançlık, sorumluluk ve özgürlük duygularının yanında birey olma mücadelesi. Kitabın ilk sayfalarında pek sıcak değildim kitaba karşı fakat sonrasında elimden bırakamadan bitirdim. Gönül rahatlığıyla insanlara tavsiye edeceğim kaliteli bir kitaptı.
Nedenini bilmesem de yıllarca Orhan Pamuk okumaktan kaçtım hep, Kırmızı Saçlı Kadın benim okuduğum ilk Orhan Pamuk kitabı oldu. Kitabı çok beğendim, fakat bazı yerlerde özellikle karakterlerin kuyuyu kazmak ve su bulmak için uğraştıkları bölümde biraz sıkıldım açıkçası, betimlemeler bence fazla uzatılmış. Buna rağmen sonrasında gelişen olay örgüsü, Sührab ve Oidipus'un hikayesi beni git gide kitabın içine çekti. Anlatış tarzından fazlasıyla etkilendim, efsaneler alınıp, kitaba benzeri işlenmiş. Ana karakter Cem, Yunanlıların ve İranlıların 2 efsanesinden etkilenir, kuyucu ustasını da kuyuda yaralandığında bırakıp kaçınca bu efsaneleri daha da araştırıp içine girer. Seyehat ettiği ülkelerde bile özellikle Firdevsi'nin yazdığı Şehnâme ile ilgili birçok el yazması ve eski esere rastlar. Sonrasında da bir bakmış ki Kırmızı Saçlı Kadın'ın da dediği gibi "Hayat efsaneyi tekrar eder". Cem ve Enver de benzer hikayeyi yaşarlar. Muhteşem bir eser, daha önce bu tarzda bir kitap okumamıştım sanırım. Efsaneler hakkında da az çok fikrim olmuş oldu.