Bugün mavi giyesim var
Gökyüzüne yakışan tonunda
Bazı günler sarıya çalıyor
Yanık tenimin fosforunda
Zekanın rengi sarı
Mutluluk pembeyle pamuk helvaya karışıyor
Canım siyah son kurtarıcım
Siyah ve kırmızı
Sana aşık olmak
Hayatımda umduğun narin ufkulara bağlanmak gibi
Tenin tenime değdiği zaman gül parfümü kokardı
Üstüme sinerdi üstüm sen kokardı
Sana karşı her bağrışım senden her ayrılışım
Diken batarcasına yüreğimde kan akıtırdı
Seni sevmek âdeta bir gülü sevmek gibidir
Seni düşlediğim her an
Seninle birbirimize kurduğumuz her vakit
Sadece bir nefes mesafesiyle kalan dudaklarımız
Hazlığımızı arttırdığı her saniye içim tutku dolardı
Gözlerimiz karşı karşıya geldiğinde kurulan temas
Âdeta bir yağmur damlasının yer yüzündeki su birikintisine
düşmesi kadar huzurlu...
Ayrı kaldığımız her gün üzerime çöken kara bulutlar
İçim sıkıntı dolardı,çaresiz kalırdım
Alışılmışım sendin
Şimdi ise sana ait geride kalan siyah mücevher yüzük ve eski bir siyah beyaz fotoğrafın
Kullaklarm da çınlıyan kahkahaları..
Hasretimin altında bırakıyor
Açıldıkça değişen renk tonları ile taze güllerin bebek yüzlü hali bu kadar mı güzel olur 😇
Ah Mona Roza
Siyah güller,ak güller
Kırmızı,pembe güller
Gül gibi ömrümüz olması dileğiyle 😊
Şu anda kavanozu sallayanlar kimler acaba hiç düşündünüz mü..??
''Bir kavanoza 100 tane kırmızı karınca 100 tane siyah karınca konduğunda hiç bir şey olmaz.
Ancak kavanozu hızla salladığınızda siyah ve kırmızı karıncalar birbirlerine saldırıp öldürmeye başlarlar.
Çünkü kırmızı karıncalar siyahları, siyahlar da kırmızıları düşman olarak algılarlar.
Oysaki gerçek düşman kavanozu sallayandır.''
KURT WONNEGUT
Bir kavanoza 100 tane kırmızı karınca ,100 tane siyah karınca 🐜 konduğunda hiç bir şey olmaz.
fakat kavanozu hızla salladığınız da siyah ve kırmızı karıncalar birbirini öldürmeye başlar.çünkü kırmızı karıncalar siyahları , siyahlar da kırmızı karıncaları düşman olarak algılar.
Oysaki gerçek düşman kavanozu sallayandır .insanoğlu da birbirine saldırma konusunda böyledir. her şeyden evvel kavanozu kimin karıştırdığını düşünseler keşke..
"İnci Küpeli Kızın" Gizemi ve Vermeer'i Anlamak…
"Kuzeyin Mona Lisa'sı" lakaplı İnci Küpeli Kız muhtemelen Johannes Vermeer'in en ünlü eseridir..
Tablo, tarih boyunca pek çok insanı büyüledi ve şu anda bulunduğu Hollanda'nın Lahey kentindeki sanat müzesi Mauritshuis'e benzeri görülmemiş kalabalıklar çekiyor.
Eser, kızın farklı duruşu, esrarengiz bakışı, renkleri
Veda Hutbesi Kardeşlerim özümüze dönme vakti gelmedi mi?
Veda Hutbesi✅
Peygamber efendimizin Vedâ Haccında Arafat'ta, Mina'da ve bir gün sonra yine Mina'da olmak üzere arife günü ile, bayramın 1 ve 2. Günlerinde parça parça irad edilmiştir.124.000'den fazla Müslümana yaptıkları vaaz ve nasihatler. Peygamberimizin Allahü teâlâ tarafından insanlara, doğru yolu göstermek için
İnsan
İnsan…
İnsan nedir sorarım size?
İnsanı insan yapan şey nedir?
Vicdan yoksa insan olur mu?
Kalp körse, gözler görse ne olur.
Dil yanlışa dönüyorsa, doğru sözün ne
değeri kalır. Hırs bürümüş tüm nefisleri.
Kalpler katı, bedenler buz, sözler anlamsız.
Dertle dertlenmeyi unutmuş zihinler. İnsan-ı Kâmil şûrunu kaybetmiş bir beden. Ruh, çığlık
Dış Çakra Dharana Tekniği
1. Mumla aydınlatılan bir odada meditasyon halinde veya bir sandalyede oturun.
2. Diyagramın aydınlatılması için Muladhara çakranın sarı kare Tattwa'sını önünüze mum bir tarafta olacak şekilde yerleştirin.
3. Yavaşça, yumuşak bir şekilde sarı kareyi düşünün ve duyulabilir bir şekilde tonlayın (udgita)
Bija mantrası
Ne ölüm, ne de hayat! Hiçbiri kovalamıyor beni rüyalarımda. Hiçbirinin eli bana değmiyor. Çünkü ellerim ceplerimde hiç olmadıkları kadar. Varlığıma nedensizlikten delirdim ben. Hiçbir nedeni kendime yakıştıramadığımdan. Hepsini giydim. Hiçbiri olmadı. Hepsi dar geldi. İnansaydım herhangi birine, uğruna gerekirse dünyayı kan gölüne çevirirdim. Okyanuslar kırmızı olurdu. Pıhtılaşmış kanlardan siyah dağlar yükselirdi. Ama inanamadım. Bir türlü inanamadım... Bütün hayat bir illüzyon. Benim gibi. Kayra gibi…
Hakan Günday Kinyas Ve Kayra
Tenekelerden İnciler
En büyük sevinçlerimizden biriydi, etrafı paslanmış; içinde az miktarda salça kalmış siyah, kırmızı renklerdeki salça tenekelerinde soğan yetiştirmek.
Tenekenin altını çiviyle delerken öğrendik, dibe düşenin havaya ne çok ihtiyaç duyduğunu.
Çok su verirsek büyür sandığımız soğanımız fazla sudan küflenip çürüyünce anladık; seviyenin, ölçünün önemini ve o çürüyünce kaldı ilk heves kursağımızda.
Anne şefkatli hayaller kurmuştuk yeşerecek soğana fakat öften püften hayallerdi bunlar teknoloji ve tasarım dersi için. Uzaya danayanmış merdiven, geçmişi unutturan makine ve geleceği gösteren küre düşlemek varken.
Oysa biz sabrın zorluğunu, beklemenin sıkıntısını
ektiğimiz soğanı beklerken çekmiştik.
Hangi makine bunları öğretebilirdi?
Aramızda başarıyı da tadanlar da oldu elbet
Şanslı olup soğanı yeşertmeyi başarınca. Soğanı yeşermiş sonunda! Uzayı, geleceği, küreyi kim, ne yapsın?
Herkes soğan ekmezdi tabi farklı zevkleri olanlar da vardı aramızda. Kimisi fasulye ekerdi mesela kisimi buğday...
Çiçek ekenimiz pek olmuyordu daha o yaşta öğretmişlerdi çünkü ekmek davasının keyif davasından daha mühim olduğunu.
Öğrettiler de ne oldu?
Şimdi "Dante gibi ortasındayım ömrün" ve tek derdim salça tenekesinde ektiğim soğanımın yeşermesi. Yoksa bir heves daha kalır, bir heveslik yeri kalan kursağımda.
Gülnare
Ben, karanlık bir rüya kurbanıyım, avare
Sen, kırgın bir ülkenin süreyyası: Gülnare
Honçalı novruz gelir; bir de siyah ve sarı
Dalgalanır göklerde bir kuşun kanatları
Her nağme, dudağında kurumuş bir karanfil
Sana tutkun atlılar şimdi yorgun ve sefil
Göğsünde, kıskandığım bir rüyadır kırmızı
Nerdesin, ey masallar ülkesinin son kızı
"Nurullah Genç"
Bir Bayram Günü
Günün henüz ağarmaya başladığı saatlerde çayır çimen kırağıya yenik düşerdi. Güne normalden biraz daha erken başlayan köylü kadınlar telaşla ahırlara giderken, içeriden sabırsız inek sesleri gelirdi. Belki yavrusuna kavuşma heyecanı, belki özgürlüğe kavuşma ümidiydi o sesleniş.
Kıyafetlerini dâhi bazen eşlerinin, bazen evi çekip çeviren
Didem Madak 54 yaşında
İç ses, diye söylendim
Çocukken şöyle dua ederdim Tanrı’ya:
Tanrım bana hiç erimeyen,
Kırmızı bir bonbon şekeri yolla.
Eski tül perdelerden gelinlik biçerdik
Kardeşimle kendimize durmadan,
Olmayan çayları,
Olmayan fincanlardan içerdik.
Olmayan kapıları açardık,
Olmayan ziller çaldığında.
Siyah papyonlu olurdu mutlaka
Resim defterimizdeki damat.
Yedi günde yarattığımız dünya
Mutlu olurduk pastel koksa.
Ve şimdi şöyle dua ediyorum Tanrı’ya:
Olanlar oldu tanrım
Bütün bu olanların ağırlığından beni kolla!