Merhaba arkadaşlar. Hepimize mümkün olduğunca iyi akşamlar ve iyi geceler dilerim. Normal şartlar altında yazara ait serimizi sonlandırmıştık lakin güzel bir cumartesi sabahı tazesiyle elime böyle bir eser geçince bunu mutlaka değerlendirmem gerektiğini düşündüm. İyi ki de öyle yapmışım. Kitaba ise ilginç bir biçimde başlıyoruz. Bunlardan birisi
Merhaba arkadaşlar. Ve elveda... Son Stephen King kitabını da bu vesileyle geride bırakmış olduk. Zaman bir şekilde geçiyor öyle değil mi? Yazarı okumak ne kadar mutlu ediyorsa bir süre sonra okunacak kitabı kalmayacağını bilmek de o kadar üzüyor. Bazen hiç bitmese kitapları diyorum ama bu saçma bir hayal tabi biliyorum. Kurduğumuz kaç hayal
Merhaba arkadaşlar. Kitapta kaç karakter var hiç dikkat ettiniz mi? Kitaplardaki karakterlere dikkat ediyor musunuz bunu da sorayım. 70 tane vardır herhalde karakter bu kitapta. Ortalama 10 sayfada yeni bir karakter düşüyor payımıza diyebilir. Yazarak bile gitseniz bir yerden sonra hepsi karışıyor, hikayeye odaklanın karakterlere değil
Susturulmuş tüm kadınların adına yazılmış bir öykü
Bu öyküleri okurken bir insan nasıl böyle yazabilir diye düşündüm ve o sırada kendimde yazarlık kumaşı olamayacağını da anladım. Çünkü içindeki duyguları büyük bir yoğunlukla ama sıkmayacak şekilde o kadar güzel anlatmış ki kitabı bırakmak istemedim. Öykülerin hepsi çok güzeldi. Özellikle zaten "sarı duvar kağıdı" öyküsü artık başucu gerilim kitabım oldu. Tabi ki bir king kadar korkunç değil ama bıraktığı his king'in eserlerinden daha huzursuz geldi bana.
Beni 1 saat boyunca dış dünyadan soyutlayan bir Murakami kitabı oldu. Kitabın karakteriyle çoğu yönümüz birbirine benziyordu sanırım bu yüzden beni oldukça etkiledi.
Evli ve bir erkek çocuğu olan kadın bir gece gördüğü karabasanla uyku sorunu yaşamaya başlar ve 17 gün boyunca asla uyuyamaz. Uykusu gelmez ve kendini oldukça dinç ve genç hisseder. Evde kimse kadının bu durumunu kimse fark etmez, eşi zaten kendi halinde ve gece asla uykusundan uyanmayan bir adamdır. Kadın ise bu sorununu kimseye anlatamaz, geceleri kitap okuyamaya başlar ve burada devreye Anna Karenina kitabı devreye girer. Murakami sanırım ağır bir Tolstoy hayranı çünkü kadın bu kitabı 4 kez bitirir ve her defasında kitap hakkında farklı ipuçları yakalar.
Kadın zaman bolluğundan ne yapacağını bilemez, geceleri kendine ayrılan akşam 10 ve sabah 7 saatleri arasında eşi ve çocuğu uyuyana kadar baş başadır. Bu zaman zarflarında kitap okur, içki içer ve dışarda arabasıyla gezmeye çıkar. Kitabın sonu ise oldukça ilginçti aslında anlam veremedim. Kadın bir gece arabasında manzara seyrederken arabasını "gölgeler" olarak tanımladığı varlıklar sallar ve arabayı çalıştıramaz bu ana kendini teslim eder. Burada kadın uyku ve ölüm arasındaki sorgusunun cevabını mı alıyor emin olamadım, sonunu bizim hayal gücümüze bırakmış reis :)
Özlem Binel'in kaleminden ilgiyle okuduğum #ayışığım ve #sırbende kitaplarının devam kitabı #adıherneyse yine bir solukta, keyifle bitti.
Hikaye bir Çerkez sürgünü öyküsü ile başlamıştı. Ailesinin gizemli sırlarının çemberinde kalan Feride, Bursa'ya bir şeyhe gelin olmuştu. İstemeden geldiği konakta kendinden epeyce büyük olan şeyh,
