Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.38
2021 yılının okuduğum ilk kitabı oldu, kitap çocukluklukları, ergenlikleri ve yetişkinlikleri birlikte geçmiş 7 erkek ve eşlerinin şiirsel hayat öyküsünü anlatıyor, henüz hayatta olan ancak adım adım ölüme yaklaştığını düşünen ve bunu da okuyucuya çok güzel hissettiren 7 erkekten biri olan anlatıcı tarafından.
Her ne kadar olayların örüntüsünü takip etmek zaman zaman yorucu olsa da hikayenin içine daldıkça tanıyoruz kahramanları birer birer; çoğunlukla birbirine destek olmaya çalışan ama zaman zaman da bocalamalar yaşayan kişiler olduklarına, hayata dair her birinin heybesini farklı açılardan doldurmaya çalıştığına şahit oluyoruz, yaşadıkları, yaşayacakları, yaşamadıkları anlara dair en yararlı eylemleri korkularını bölüşmek, ki bu durum da onları birbirinin kahramanı yapıyor aslında.
Ben satırlarının arasında hayata, ölüme, birlikteliklere dair çok şey buldum, okuyunuz, okutunuz derim...
KUMLARIN KADINI
.
Bir adam düşünün ki, tatil gününde buharlı bir trene biniyor ve sonra kendisinden hiçbir haber alınamıyor. Kaçırma mı? Buna vakıf bir sebep yok! Gizli bir aşk mı? Böcek şişeleri ile görünmüş olması, bu olasılık için tam bir hayal kırıklığı. Ee, intihar öyleyse? Ortada bir ceset olmadığı ve buna uygun teorilerde tutmayınca, bu
İranlı yazardan, başlangıcındaki kış tasvirleri ile üşüten; "ölüme ve yaşama" dair bir yaşlılık romanı. Yaşlılığın uç merhalesine gelmiş bir avuç insanın zamanı sorgulaması, anıları yeniden yaşaması. Okurken insan zamanın değerini bilmesi gerektiğini hatırlıyor bir def daha.
Tıpkı yaşlılığa dair olduğu gibi, zaman da yavaş akıyor romanda. Bu nedenle yavaş, ağır bir roman.
100 syf.
1/10 puan verdi
İran Edebiyatı’nın zor ve sıkıcı olduğunu duymuştum ama bunu kendim deneyimleyerek daha iyi anladım. Önemli İran’lı yazarlardan olan Goli Taraghi’nin Kış Uykusu adlı kitabını okudum. 96 sayfalık kısa bir kitap ama bitmek bilmedi. Ne konusunu anlayabildim, ne eserin içine girebildim ne de amacını anlayabildim yazarın. 7-8 kişilik ihtiyarlamış bir arkadaş grubunun anıları anlatılmış ama zaman bütünlüğü olmadığı için takip edilmesi çok zor bağlantıların. Ben hiç beğenmedim ve bugüne kadar okuduğum en kötü kitaplardan biri olarak yorumlayabiliyorum ancak. Eğer okumuş olan ya da bilgisi olan varsa yorumlara açığım
Spoiler içerir. Klasik Murakami öğeleri içerdiğini söyleyerek söze başlayabiliriz. Yarım kalan karakterler, gizemli, doğa üstü ne olduğunu anlayamadığımız şeyler. Depresif ve biraz protest bir kız Mari ve onun ablası Eri. Tamamen zıt karakterler. Birbirine duygusal olarak uzak olan iki kız kardeş. Eri uyuyor, komada değil bir nevi kış uykusu. Bazal ihtiyaçları için uyandığını öğreniyoruz. Kitaptan anladığım sanki uykusunda kendi bilinci içine hapsolmuş çıkamıyor gibi. Maskeli adam kim bilmiyoruz ve öğrenemiyoruz. Takahaşi Mariye figüran olan bir karakter gibi. Yazar sanki Mari hakkında vermek istediklerini Takahaşi aracılığıyla okura veriyor. Bence kitabın en renkli karakteri Şirakava. Onun sayesinde kitap akıcılık kazanmış. Murakaminin belirsiz sonlarına alışkınız ama bu kitapta bu biraz daha abartılmış gibi. Karakterler niçin girdi kitaba, bu kitabı yazarken yazarın kafasından neler geçiyordu, amacı neydi merak ediyoruz ama bunu yazardan başka kimse bilmeyecek. Bir Sahilde Kafka, 1q84, Tsukuru Tazaki değil. Biraz hayal kırıklığı. Murakami renkliliği yok, daha gri bir kitap. Belki de sadece gece saatleri içerisinde geçtiği içindir
