«Dikkat ekonomisinin dışsallıklarıyla küçük damlalar halinde karşılaştığımızdan onları "sinir bozucu" ya da "dikkat dağıtıcı" gibi ifadeler kullanarak yumuşak bir şaşkınlıkla karşılama eğilimindeyiz. Ama içsel doğalarının vahim bir yanlış okumasıdır bu. Kısa vadede dikkat dağıtıcılar bizi yapmak istediğimiz şeylerden alıkoyabilirler. Fakat daha uzun vadede birikebilir ve bizi yaşamak istediğimiz hayatı yaşamaktan alıkoyabilirler, hatta daha da kötüsü, Harry Frankfurt'un sözleriyle, "ne istemek istediğimizi istememizi" zorlaştırarak derin düşünme ve kendimizi düzenleme kapasitemizi baltalayabilirler. O yüzden burada özgürlük, esenlik, hatta benliğin bütünlüğü bakımından derin etik tehlikeler pusuda beklemektedir.»
Sayfa 155
Elif Onaran – Ben Şiir
Şiir, insanın kendi ruhuna tuttuğu bir aynadır. Bazen bir dizede, bazen bir kelimenin içinde bütün bir hayat saklanır. 
Elif Onaran ’ın 
Ben Şiir adlı kitabı da işte böyle bir yolculuğa çıkarıyor bizi. İçten, samimi ve duygu dolu bir dille yazılmış bu eser, hem bir itiraf hem de bir çağrı gibi: Şair, okuruyla göz göze gelmek, onun yüreğinde
1.
Bir kaldırımda yürüyorum.
Kaldırımda derin bir çukur var.
İçine düşüyorum.
Kayboldum… Umutsuzum.
Bu benim hatam değil.
Çıkmam sonsuz bir zaman alıyor.
Baktım gülüşünden güzel şiir olur
sevdim gitti…
sen yüzüne sürgün olduğum kadın,
madem sevmiyorsun
o zaman sahip çık gözlerine…
dönüp,
dolaşıp,
değmesinler gözlerime.
belki de konuşuyordur gözlerin,
ama ben gözce bilmiyorum ki…
sessizce biliyorum,
usulca biliyorum,
masumca biliyorum…
sahi sarkıntılığa girer mi acaba
ayrılırken gözlerimin sana sulanması?
dökmeye niyetim yok içimi…
zor sığdırdım zaten.
özledim.
söyleyeceklerim bu kadar…
kısa ve derin.
bu arada
” kimse benimle oynamıyor ” diye ağlayan çocuk
sen büyü hele
ne oyunlar oynayacaklar seninle
ve bugün bir kez daha anladım
adamlığı kadınlardan öğrenecek erkek çok…
Cemal Süreya
#şiir_zilan