Beni zaman zaman kendimden çıkaran “sevmeyi” yönetemiyorum. Bir adam geliyor, sevinçle kucaklayıp mesafesi kısa bir aşkla beni havalara fırlatıyor, gel gör ki tutmayı unutuyor beni ya da vazgeçiyor benden. Her seferinde yere kapaklanıyorum. Bedenim her kapaklanmanın izini taşımaktan bıkkın. Alıp gitmeyi öğrenemedim. Muhatapsız kalmanın çirkinliğiyle kavgam baki…