Afrikalı Küçük Emrah
Abdulrazak Gurnah'tan okuduğum ilk kitap muhtemelen de son olacaktır. :)
Nobel alan kitapların alamayan kitaplara göre görece daha iyi olmasını bekliyorum edebi olarak. Her ne kadar siyasi bir ödül olsa da biraz da edebiyat be kardeşimmm.
Yabancı hissetme, kültür farkı, memleket özlemi gibi temalara değinmiş ama edebi yönden daha tatmin edici bir anlatım tarzı beklerdim. Çoğu yerinde aşırı sıkıldım ve ilerlemek için zorladım. Okurken daha çok İran canlandı sanki zihnimde ki anlatılan şeyler bize de tanıdık. Buram buram acıtasyon yok ama çok sığ... Adını tam koyamadığım bir olmamışlığı var hikayenin.
Başka incelemelerde de belirtildiği gibi ben de finalde bize 
William Shakespeare'in 
Kısasa Kısas oyununu direk anlatmasındansa sezdirmesini, gönderme yapmasını tercih ederdim. Bu şekilde kitabı biraz daha sevebilirdim. Bu Shakespeare'dan esinlenme işi bana, yakın zamanda okuduğum 
Yavru Ceylan kitabını hatırlattı. 
Magda Szabo , 
Macbeth motiflerini araya ustalıkla sıkıştırmıştı.
Zaman kaybı değil ama beklentinizi çok yüksek tutmadan okumanızı tavsiye ederim.
