168 syf.
10/10 puan verdi
Bir çocukla tanıştım ben bu kitapta. Yalnız, yapayalnız, anlaşılmayı bekleyen... Anne ve babası tarafından terkedilmiş, dedesi ve ninesiyle yaşayan bir çocuk. Ufacık şeylerle mutlu olan, dedesinin aldığı çantayla havalara uçan... Birçoğumuz için değerli görülmeyen şeyler değerli bu çocuk için. Kayalarla, çiçeklerle, çantasıyla konuşmayı çok sever. Haa bir de en büyük zevki dürbünüyle Beyaz Gemi'yi izlemek... En büyük hayali de bir gün balık olmak ve Beyaz Gemi'ye, "Selam Beyaz Gemi! Ben geldim." diyebilmektir.
Sadece dedesi tarafından sevgi görür çocuk. Dedesinin anlattığı Boynuzlu Maral Ana masalına bütün kalbiyle inanır ve bir gün Maral (Geyik) Ana'nın gelmesini bekler.
Ey çocuk! Hayran kaldım senin küçücük yüreğindeki vicdanına! Şiddet gören, "kısır karı" diye anılan teyzen şiddeti kabul etmişken, senin teyzene olan merhametine hayran kaldım. Ne çok öğrenecek şey var senden. Bıkmadan umut ettin, sıkılmadan istedin hayallerine kavuşmayı. İmkansız mıydı? Gelir miydi Maral Ana, balık olup gidebilir miydin Beyaz Gemi'ye?
Ah çocuk!
Yüreğimde öyle bir yerin var ki... Kıskandım vazgeçmeden isteyişini. Ama sana bir yer ayırdım kalbimde ve sen balık oldun orada. Bir de istediğin gibi, " Selam Beyaz Gemi! Ben geldim." dedin.
İyi niyetlerinden, sevgi dolu yüreğinden öperim ÇOCUK...
Bitirdim.
Bitmesin diye çok direndim, her sayfayı dönüp dönüp etrafımdakilere anlattım da yine de bitti.
Hep derim Yaşar Kemal'in birleştirici gücüne gerçekten çok inanıyorum diye. Bu kitap çok güzel dostlukların başlamasına sebep oldu. Düşünürdüm benim kadar Yaşar Kemal sevdalısı var mı diye , varmış. Birlikte hüzünlenmek, Yaşar Kemal'e bu
iyi ki seni tanıdım Hasan
İyi ki okudum.İyi ki bu şahane kalemi ve Hasan’ı tanıdım.Emir’in şanslılığını kıskandım.Çünkü onun bir Hasan’ı ve onun inci tanesi Sohrap’ı oldu.
Okurken “hayırrr” diye haykırdım,ağladım,durup kendimi sakinleştireceğim günler verdim araya.Dakikalar demiyorum,günler.Çünkü kabullenemediğim şeyleri;okumak,yerine koymak,sindirmek çok zordu.
Popüler kültürün bir mağduru daha..
Okumadan elde gezdirilen, kahve ile fotoğrafı instagramda sıkça paylaşılan bir yazar İbrahim Tenekeci. Hadi okusa neyse, ama mazallah sayfalar eskir.
Yine kursta bir arkadaşta görmüştüm Ibrahim Tenekeci'yi. Uçuş denemeleri isimli kitabıydı. Kız bana kitabın sayfaları eskir diye vermedi kitabı. Böyle bahane mi
"Ben sana mecburum bilemezsin
Aԁını mıh gibi aklımԁa tutuуorum
Büуüԁükçe büуüуor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıуorum."
Böyle bir kitaba ancak bu dörtlük yakışırdı.
Erken gittin Zweig, çok erken. Kalemin susmamalıydı senin, Fırat gibi akmalıydı ve coşmalıydı...
Bir insanı kendinizden vazgeçecek kadar
"Herkes kendi talihinin mimarıdır".
İlber Ortaylı ile aslında bir yetmiş yılı yaşamış gibi hissettiğim çok özel bir kitap. Zaten yazarın medyadaki sohbetlerini de keyifle izlerdim, daha önce de tarih sohbetleri kitabını okumuştum, bu kitapla da İlber Hocam taçlandı...
Gezilecek yerler, okunacak kitaplar, seyredilecek oyunları öğrendiğim engin bir kütüphanem oldu. Sanki biraz geç mi kaldım? Olsun kalan zamanda biraz hızlı davranırsam en azından yüzde ellisini yaşar mıyım, bilemedim?
Bazen şanslı doğduğumu, şanslı olduğumu düşünürdüm. Bu kitabı okurken İlber Ortaylı'yı kıskandım doğrusu. Benden şanslı doğmuş. Yine de böyle kültürlü, bilgili insanları tanımak büyük bir ayrıcalık diye düşünüyorum.
Yaşam boyu her insanın mutlaka defalarca okuması gereken bir başucu kitabı. Bir de okurken mutlaka eski usul notlar almanızı da öneririm. Bölüm sonlarında öneriler hazırlanmış ancak satır aralarında daha net bilgileri de kaçırmamanız gerekebilir.
Keyifli okumalar dilerim.
