Asude
@kitabauygun
Vitasque in vulnere ponunt.
330 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Evet,yeryüzünde bir gezginim yalnızca,bir yolcu!
Sizler bunun ötesinde misiniz sanki?
Sessizlik bunaltıyordu beni.Sessizliğin sessizliği değildi bu,benim kendi sessizliğimdi.
Bir şeyin eksik olduğunu,eksik olanın ruhum olduğunu fark ettim.Önemsemedim.Yol,bana uygun bir ruh önerebilirdi.
Okur Takip Önerileri
Her özgürlüğün ucunda bir yargı vardır.İşte bu yüzden özgürlüğün yükü çekilmez,çok ağırdır.
İnsan ölümsüzlük oyunu oynar.Birkaç hafta sonra ise,yarına kadar gövdesini sürükleyip sürükleyemeyeceğini bile bilmez.
Bir adam tanıdım.Kafasız bir kadına yaşamının yirmi yılını verdi.Her şeyi feda etti ona:Dostlarını,emeğini,dürüstlüğünü bile.Ama bir akşam,kadını hiç sevmemiş olduğunu anladı.Canı sıkılıyordu,hepsi bu,insanların çoğu gibi canı sıkılıyordu.Böylece karmaşa ve dram dolu bir yaşam yaratmıştı kendine.Bir olayın olması gerek,hatta aşksız bir köleliğin,hatta savaşın ya da ölümün bile.O halde yaşasın ölü gömme törenleri!
Bu dünyada savaş yapılabilir,aşk taklit edilebilir,hemcinsine işkence yapılabilir,gazetelerde boy gösterilebilir ya da yalnızca örgü örerken komşu çekiştirilebilir.Ama bazı hallerde,devam etmek,yalnızca devam etmek insanüstü bir şeydir.
Biz kendimizden iyi olanlara nadir olarak bel bağlarız.Daha çok onların toplumundan kaçarız.Tersine,çoğu zaman kendimize benzeyen ve zayıf yanımızı paylaşan kimselere açarız içimizi.
Tabii gerçek aşk pek az rastlanan bir şeydir,aşağı yukarı yüzyılda iki ya da üç kez görülür.Bunların dışında boş gurur ya da can sıkıntısı vardır.
Her insandan korkuyorum.Kimdir bu sokakları dolduran adamlar? Bu koca şehir,ne kadar birbirine yabancı insanlarla dolu.Sevişemeyecek olduktan sonra neden insanlar böyle birbiri içine giren şehirler yapmışlar? Aklım ermiyor.Birbirini küçük görmeye,boğazlaşmaya,kandırmaya mı? Nasıl birbirinden bu kadar ayrı,birbirini bu kadar tanımayan insanlar bir şehirde yaşıyor?
Bacaklarımı yere uzatacağım.Ayaklarım yerle buluştuğunda gitme,tamam mı? Ayakta durduğum ayakta olduğum anlamına gelmiyor.
Seni kafamın içinde çürüyen pis kokulu papatyaların suyuna boşaltacağım.Ve lanet olsun ki bana o suyu susuz kalmış bir yetim gibi soluksuz içeceğim.
Unutmanın acısı,ayrılığın acısından farklı.Ayrılık hüzne yakın,unutmak kasvete.Yani birini er geç unutmaya mahkum olduğunu bilmenin kasvetinden bahsediyorum.Birini yavaş yavaş unuttuğunun bilincine vardığın anların sıkıntısından bahsediyorum.O kişinin parça parça silinip alakasız hatıraların arasına karışmasından bahsediyorum.Belki de neden bahsettiğimi bilmiyorum,sadece üzülüyorum,vasıfsız keder.
