İlk kez bir kitabı yalnız okumadım. İlk kez bir kitabın her satırı evimizin duvarlarında yankılandı. Âkif'in;
"Toprakta gezen gölgeme toprak çekilince,
Günler şu heyûlâyı da, er geç silecektir.
Rahmetle anılmak… Ebediyet budur, amma,
Sessiz yaşadım, kim, beni nerden bilecektir?" dizelerine yapılan tatlı bir nazire gibi...
Kitap