"951'de bir denizde, genç bir arkadaşla yürüdüm üstüne ölümün..." Nâzım'ın "Otobiyografi" şiirinde geçer bu dizeler. Kitap ve belgesel tam da bu noktadan sonrayı anlatır. Nâzım, 1951'de vatanı terk eder, sürgün hayatı başar. O yıllarda yaşadıkları, yazdıkları, yaptıkları kimi zaman derinlemesine, kimi zaman yüzeysel bir şekilde
Birkaç saat içerisinde bitirilebilecek,gayet akıcı ve sürükleyici acaba ne olacak dedirten kitaplardan biri.
Yazar, Hitler döneminin etkisinde kalan insanların psikolojik çöküşlerini etkileyici bir biçimde betimlemiş.Bir insanın uğradığı psikolojik işkencelerin sonuçlarının ruhuna ve bedenine yansımasını, hayata tutunmak ve benliğini hiçlikte kaybetmemesi için kendine yeni bir uğraş bulmasını, delilik ve dahilik arasındaki ince çizgiyi başarılı bir şekilde anlatmış.Bu süreçte insanın ruhundaki,aklındaki gelgitleri yansıtmış.
Kitapta yer alan "Yeryüzünde hiçbir şey insan ruhuna hiçlik kadar baskı yapmaz." cümlesi Dr.B.'nin içsel çöküşünü özetleyen kitabın can alıcı cümlelerinden biridir bence.
Stefan Zweig'in ruh dünyasında yaşadığı ızdıraplarının, onu intihara sürükleyen nedenlerinin bir yansıması belki de bu kitap.
Yazarın okuduğum ilk kitabıydı,kesinlikle son da olmayacak.Okuyun,okutturun.
Pamuk prenses üçlemesinin ilk kitabi..kitabin arkasinda yazan "yilin edebiyat olayi" cumlesi ilgimi fazlasiyla çekmişti ve beklentimi o kadar yükseltmişti ki hayal kirikligina uğradim. Polisiye katagorimde o kadar iyi yazarlar bulunuyor ki bu kitap benim için vasat. Kitabi okurken pamuk prenses olayi ne alaka demeden edemedim. Her kendime bu soruyu sordugumda; sayfalarin arasinda sanki zorla sikistirilmis pamuk prenses bağlantilari çikti karşima. Serinin diğer kitaplarini okuyacağimi sanmiyorum. Şunu da es geçemeyeceğim yazar aralarda (çok olmasa da) anlamli, düşündüren cümlelere yer vermiş. Benim için zaten anlam ifade edenleri alinti olarak paylaştim.
ilk başlarda gerçekten çok sıkılarak okudum sadece bitirmek ,için okumaya devam ettim bir ara okumayı bıraktım sonra tekrar başladım fakat 350 civarı sayfalarına gelince bir sayfanın son cümlesi beni kitaba öyle bağladı ki tekrar heyecan ve zevkle okumaya başladım ve bir iki güne kalmadan bitirdim uzatılmış yerleri çok fazla ama sonu kitabın hakkını veriyor iyi ki okumayı bırakmamışım
kitaba ilk başladığınızda aşkı ve hayatı yemek tariflerine benzetse de yazar okudukça macera tadını yakalayabileceğiniz bir türde yazılmış...yazarın ilk kitabı olmasına rağmen, kitabın son cümlesi diğer kitaplarını da okuma isteği uyandırıyor kişide...
Bir polisiye sever olarak sürükleyici bir polisiye/cinayet romanı okumak kadar keyif verici bir şey yoktur. Akar gider kitap elinizde. Nitekim böyle okudum bu romanı. Başladım ve birkaç saat içinde bitirdim.
Özellikle "katilin özrü" çok iç acıtıcı ki bu da katilin iç sesi olarak başarı ile işlenmiş.
Romanın başından sonuna kadar şüphe
