Kitap okuyamıyorum, dışarı çıkmıyorum; ne yapıyorum peki? Şaşılacak şey, gün gene geçiveriyor; bakıyorum akşam olmuş. Sonra uyuyorum. Ne kadar uzun ve derin uyuyorum...
Kalktığımda nerede bulunduğumu, kim olduğumu bile unutmuş oluyorum. Kimliğimden habersiz bulunduğum o çok kısa an... İlk uyanışım güzel oluyor. Sonra kendimi ve odamı tanıyınca, bir yerime bıçak batırılmış gibi irkiliyorum.