Görmek, duymak, hissetmek istemediğimiz gerçekler.
Okurken çok sarsıldığım ve günlerdir etkisinden çıkamadığım kitap. Basit bir gençlik serisi sanmıştım ama öyle olmadığını gördüm. İlk kitabı okurken çok eğlenmiştim, zaman zaman gülüp zaman zaman ağlamıştım ama hayat dolu bir kızın gözünden görmüştüm dünyayı. İkinci kitapta ise çok farklı bir kişilikle karşılaştım. Başlarda onu anlamıyordum, hatta biraz kaba ve aksi buluyordum. Ama onu tanıdıkça ve yaşadıklarını; nelerin onu bu hale getirdiğini gördükçe, ikiz kardeşinden daha çok sevdim Çiçek'i. İnsana canının bile nasıl yük olabileceğini gördüm bu kitapta. Kendisinden başka hiçbir şeye sahip olmayan bir kızın acılarına şahit oldum ve kitap vazgeçilmezlerimin arasına girdi. Her gün bir yerlerde bir şekilde karşımıza çıkan çaresizliği; görmek istemeyip başımızı çevirdiğimiz gerçekleri görüp hissettim. Hiçbirimiz üzerinde uzun uzun düşünmek istemeyiz ama bir yerlerde tüm bu acılar yaşanıyor ve yaşanmaya devam edecek...
Kimsesiz çocuklarla en azından empati yapabilmek için bu kitabı herkes okumalı. Hatta tekrar tekrar okuyup kendisine hatırlatmalı... Artık başımızı çevirmeyelim...
