Aklınla düşün
Kalbinle değil,
Dedi bir dostum
Zamanında
Üç beş dubleden
Sonra bir barda.
Dinlemedim.
Bütün hayatımda
İmkânsız aşklar
Peşinde koştum.
Şimdi anlıyorum,
Haklıydın be ulan,
Kabul ediyorum!
Olsun, henüz ölmedim,
Hala yaşıyorum,
Artık hiç düşünmeden.
Eski mektup gibiyim sanki
Yazılmış sonra unutulmuş
Hayatımın zarfında
Sayfalar sararmış
Kelimeler silinmiş
Hatta bilmiyorum zamanında
Ben mi tutuyordum kalemi
Şimdi mektubu açsam
Okuyamam kendimi
Sen orada
Yalnız
Ben burada
Yalnız
Gecenin
Issızlığında
Bizi ayıran
Mesafenin
Tam ortasında
Yalnızlığımız
Aramızda
Büyüyor
Bak, gökte
İki yıldız
Kayıyor
Karanlıkta
Yalnız
Sessiz
Aynı biz...