Görece uzun sürecek bir tren yolculuğu, kafası karışık bir okur ve İstanbul gezisi sırasında önüne çıkan tarih kokan bir eser. Bu üçünü harmanlayınca yaşanan huzur dolu zaman parçası…
Eseri kısaca anlatmam gerekirse, kitap aslında 1890’larda İstanbul’da yaşamış, o zamanların atmosferini solumuş yazarın tanık olduklarını ressam arkadaşının çizimleriyle buluşturması sonucu oluşturduğu okuması keyifli bir anı yazısı. İçerisinde Kapalıçarşı’da nasıl pazarlık yapılması gerektiğinden tutun da, Osmanlı’nın sokak ve ev yaşantısına kadar pek çok içten gözlem bulunduruyor. Beni ayrıca etkileyen kısımlardan bahsedecek olursam,
-Türklerin dürüstlüğünü ve hoşgörüsünü anlattığı kısımda gurur duydum. Keşke bu özellikleri hep koruyabilsek…
-Kadınların peçelerinden gözüken gözlerin taşıdıkları gizem etkileyici bir üslupla anlatılmıştı.
-Yazarın Sultanahmet’te kar yağışı sırasında anlık gördüğü güneşin her tarafı parlatan ışınlarıyla adeta büyülenmesi okuru da büyüleyecek etkiye sahipti. Şimdilerde o kadar çok çevrimiçiyiz ki, hayata çevrimdışı olduk. Böyle güzelliklerden kendimizi mahrum bırakmayalım!
-Kapalıçarşı pazarlık tavsiyelerine bayılmış durumdayım. Mutlaka denenmeli.
-Önce o zamanların İstanbul’unu okumak, sonra o güzelim resimleri incelemek dönemi zihnimde şekillendirmek için çok faydalı oldu.
-‘’Dondurma kaymak!” sözünün taa o zamanlarda bile kullanıldığını görmek beni şaşırttı.
Kısacası; tarihi, şehirleri, insanları öğrenmeyi seven biri için bir çırpıda okunacak güzel bir kitap. Sizin de en az benim kadar keyifle okumanızı dilerim!
