Encümen-i Şuara gelenekli şiirin can çekiştiği ve taze bir bedende yeniden hayat bulmanın yollarını aradığı bir sırada 1860’lı yılların hemen başında kuruldu. Onu asırlardır toplanan benzer şair mahfellerinden ayıran en önemli özelliği bir haminin kanatları altına girmeyi ona medhiye düzerek önünde imtihan olarak nafaka teminini reddetmesi oldu. Hepsi şairdi bir şairin hanesinde toplandılar ve orayı poetika akademisine çevirdiler. Geleneği reddetmeden ama yenileşmeye de sırt çevirmeden şiiri geliştirecek yollar aradılar. Belki bu yolların bir kısmı çıkmaz sokaklarda sonlandı bazısından elleri boş döndüler lakin her ne yaptılarsa iyi niyetle ve şiirin kırık kanatlarını tedavi için yaptılar.
Elinizdeki kitap onların dünyasına girmeyi deneyen ilk ve şimdilik tek çalışmadır. Cedid edebiyatın geçtiği merhaleleri anlamak isteyenlere...
