Savaşın gongu çalmış, aktörler sahnede yerlerini almıştır. Roller ana hatlarıyla bellidir ama tam yazılmamıştır; öylesine doğaçlama gidecektir. Çünkü her aktör, starından mızrak tutucusuna kadar bu oyunda rol çalmak, son tiradı kendi söylemek ister. Perde, tüm dünyanın gözleri önünde 1 Eylül 1939’da Polonya Radyo ıstasyonu’nda açılır. Bir Alman top mermisi, Szpilman’ın –hani şu Polanski’nin “Piyanist”i– piyanosundan yükselen Chopin melodilerini susturur. Aynı oyun farklı mekânlarda sahnelenmeye başlar. İkinci Dünya Savaşı başlamıştır.
Oysa o yıl diğerlerinden çok da farklı değildir. Kapalı kapılar ardında söylenenlerin dışında kalan sıradan insanlar için hayat devam eder... Sıradan olmayanlar, ya savaşı fazla umursamaz ya da çoktan sürgün oldukları bir dünyada yerlerini almıştır...
30 Mart’ta Bertolt Brecht son oyunu Galileo Galilei için Danimarka’da atom fizikçisi Niels Bohr’dan bilgiler alır. Jorge Semprún, daha on beş yaşındadır. 82 yaşındaki Freud, Yahudi olduğu için tehdit edildiğinden ülkesinden ayrılmak zorunda kalmıştır. Thomas Mann, Hitler rejimiyle sürgün olduğu Amerika’dan mücadeleye devam etmektedir...
1939 Yazı’nda Biermann, sizi elinizden tutup savaşa giden yolda bir yürüyüşe çıkarıyor. Kurşun kâh omzunuzu sıyırıyor kâh delip geçiyor... Savaşa suskun kalanlara kızıyor, karşı duranları selamlıyor, acıları paylaşıyor, savaşı içinizde hissediyorsunuz.
