Akif'in deyişiyle "Atîyi karanlık görerek azmi bırakmak"
Bu romanın tek cümleyle özetlemek istesek, bu cümleyi tercih etmemiz gerekirdi.
Ağır sosyal ve ekonomik şartlar, mantıksız ve sorgulanamaz icraatlar; kasıtlı yalanlar, sürekli tekrarlanan zulümler... İnsan en temel haklarından, düşünmekten ve üretmekten, alıkoyarak bir hayvanlardan daha aşağı bir seviyeye indirmek. Ruh reddediyor, kalp reddediyor, akıl reddediyor; iktidar uğruna dil, kültür, din, ırk, ilim ve diğer insanı insan kılan her ne varsa yok ediliyor. Tek göz, pos bıyık; ingsos, parti. Dün neydi, var mıydı, mutlak mıydı? Bugün neydi, var mıydı, mühim miydi? Yarın neydi, var mıydı, muğlak mıydı?
Ölüm değil, işkence önemliydi; ne kadar acıtacak, ne inkar yahut ikrar edilerek acının şiddeti biraz olsun azalacaktı? Distopik bir gerçekliği var eden "çiftegörü" zorunluluğu. Aşk tanımının çemberi partinin şehvet sınırı kadardı.
Saf iktidar. Tek zevk kaynağı. Bedeli neydi peki? Yalan mı, kan mı, vahşet mi, kemik mi, postal mı? Tek ve mutlak olan Parti'dir.
Âtîye dair sağlam bir perspektif sundu bu eser. Tavsiye olunur. Fakat, bu eseri iyi bir çevirmenden okuyunuz.
"Âtîyi karanlık görerek azmi bırakmak / Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak."
Nihâi yorumumuz, bu iki dizenin tekrarından ibarettir.
İyi okumalar dilerim.
Muhabbetle.
