99 Soruda Efendimiz
Muhittin AkgülSözler ve Alıntılar
Tarihin tesbitine göre, Hz. Peygamber’in sahip olduğu ahlâkî özellikler, insanlığın tanımış olduğu en iyi ve en yüce değerlerdir.
“Rahmet”, merhamete muhtaç olana iyilik etmeyi gerektiren şefkat duygusudur.
Merhamet, özellikle eğitimle ilgilenenler için
bulunması gerekli olan bir vasıftır.
Kalbi katı olan birisinin gerçek mürebbî olması düşünülemez.
Zira rahmet, kalbî bir kıpırdanış, ruhî bir teessür ve insanı, terbiye ettiği kimseleri hafife almaktan engelleyen bir duygudur.
İnsanoğlunun dünyaya gönderilmesindeki asıl gaye, Yaratıcısını tanıyıp O’na hakkıyla kulluk etmektir. Nitekim bir ayette bu husus “Ben cinleri ve insanları ancak Bana kulluk etsinler diye yarattım.”
(Zâriyât, 51/56) şeklinde açıkça beyan edilmiştir.
O Zât (s.a.s.), bütün güzel ahlâkı en yüce bir şahsiyet oluşturacak şekilde kendinde toplamış ve hiçbir
ahlâkı, zıddının sınırına vardırmamıştır.
Davetin önemli bir özelliği de ihlâs ve samimiyettir.
İhlâsı; yapılan bir şeyi Allah için yapma ve bunu Allah’tan başkasının görmesini istememe şeklinde tanımlayabileceği miz gibi, yapılan bir harekette, diğer insanların mülâhazasını göz ardı etme ve onların düşüncelerinden kaçınma diye de tanımlayabiliriz.
İşte peygamberler, bütün işlerinde ihlâsa erdiri len şahsiyetlerdir. İhlâs ve samimiyetin zirvesini onlar tutmuştur.