A ! Etika
Orhan AlkayaA ! Etika Sözleri ve Alıntıları
A ! Etika sözleri ve alıntılarını, A ! Etika kitap alıntılarını, A ! Etika en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
kanın inceldiği her yerde karaya vurur hayat
eksildikçe büyürdü, büyür büyürdü.
Sayfa 12
gösteren kimin gözleriydi
gören hangimiz; ben mi ben mi? unutulur
: gibiler eksiltir sözleri; sanki bilinirdi: zan
kirletecek mufassal bir geçmişi ve kimimizi
Sayfa 7
çünkü ben anlamı unutkan bir çağda
muntazam susuşun tarihine gizlerdim
Sayfa 24Kitabı okudu
Eksik kalan bir şeyler mi var? Demek eksiğim hala
çıldırasıya merak ettiğim kendim oluştaki
yetersizliği de kabul ediyorum.
Sayfa 53
gösteren kimin gözleriydi
gören hangimiz...
Sayfa 7Kitabı okudu
kül tadında bir yalnızlıktır
kuşatırdı akik gövdeni durmaksızın
çatlayan akrep ve yelkovan kuşatırdı düşlerini
ve nedense hep düşlerini
Sayfa 45
sıkıntı beslerim derin, derin yerde; hayat
son fiyakasıyla son sözlerim, gidiyorum
geldiğim yerden eksiltin beni, ne gam
Sayfa 14
aşkın atasözleriyle bayağılaşmış esrik dehlizler
kara gülüşün ağısı, unutkan inanış
bir ana sığınan ölüm, labyrinthos gözler
Sayfa 18
bir sonışık penceresinden eğildiğim dünya
gözlerin utangaç buğusu, unutkan.
....
sonsuz kalın elleriyle uçurtmasını savuran
hoyrat, hileli zarları tanrının; ağır
bedel! her elde yeniden yenildiğim
gün..
Sayfa 27
ses sesi keserek varırdı uyumsuz uyuma
kim kendinden başka ve yalnız kendi kalırdı
Sayfa 35Kitabı okudu
biat evlerinde yokum, olamam
gülsem eksiktir, fazla gün ve eksilen gece
adımla anılan bir yerdeyim, kim bilir
Sayfa 9
İnceldikçe koptuğum yerde eski bir şiir kokar,
akşamın önünde bir bunaltıydı akşam
ben bana karşı durdukça olurdum
ses sesi keserek varırdı uyumsuz uyuma
kim kendinden başka ve yalnız kendi kalırdı.
Sayfa 35
bir ses almaktı, bilen ve kuytu
her yaranın onulmaz büyüdüğü tapınakta
usta kimdi dize gelirken hayat
ne kalmıştı yaşanacak, ölümün ani duygusu
sinmişken bilmenin kuytu tarikatına
Sayfa 25
ne çok hüzünden artakalırdın, hoyrat
ellere yorgun; bütün bir geçmiş gülüşün
toprağa adayarak rahmini, acının göktaşlarıyla
gidersin doğumun kanlı tarihine
Sayfa 46