Aziz, bu uzun susma anına dudaklarından dökülen Mevlânâ'nın mısralarıyla son verdi.
“Her gün bir yerden geçmek ne iyi
Her gün bir yere konmak ne güzel
Bulanmadan donmadan akmak ne hoş
Dünle beraber gitti cancağızım
Ne kadar söz varsa düne ait
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım.”