Düzünü deyim, xatirələrlə ovunmaq ümidlərlə yaşamaqdan daha yaxşıdır. Çünki xatirələr yaxşı-pis artıq var, ümidlərimizin isə axırı necə olacaq bilinmir.
"Niyə nifrətlər ölkəsində doğuldum mən? Sanki "Özünə nifrət elədiyin kimi, qardaşına da nifrət et" şüarı hakimdir bu torpaqlarda. Niyə burada hamımız özümüzə nifrət edərək yaşayırıq?"
"Heç şübhən olmasın, incəsənətdə olduğu kimi, dinin də təməlində paxıllıq dayanır. Əgər insanlara ürəkləri istədiyi qiyafədə gəzməyə imkan verilsəydi, onda hamı yalnız öz təbii gözəlliyini göstərən, diqqət çəkən libaslar geyinərdi. Dəb təxminən belə yaranıb: bir kişi qadınları heyran edib, başqaları isə gözəgəlimli olmadıqlarına görə, paxıllıqdan, hamı bir-birinə bənzəsin deyə basmaqəlib əlbisələr geyiniblər. Əslində, dəb özü də bir başqa cür ənənəçilikdir. Özünü aldatma, Xuakin. Dünyagörüşü adi olan insanlar bizim düşündüklərimizə "təhlükəlidir", "imansızdır" deyə bilərlər, özləri isə iynənin ucu boyda orijinal fikir yürütməyə qabil deyillər. Onların ən çox nifrət etdiyi şey, xəyal gücüdür, çünki özlərində bu, yoxdur."