Karl Popper'ın iki cilt boyunca, Hegel'e, Marks'a, Platon'a, Toynbee'a kadar hemen herkesi kapsayacak şekilde yerle bir ettiği felsefe kitabı.
Okuması oldukça zevkli. Totaliterliğe karşı alınan tutum ile akılcı ve bilimci kültürün savunulması hariç hemen hemen her önemli argüman ve fikir eleştirilmiş. Ancak kitap tam bir liberalizmin bakış açısına göre yazıldığından haliyle kendi yanlışlarını anlatmamakta. İdeolojinin yanlış bilinç olduğunu görebilmek bu kadar zor olmamalıydı. Popper bunu eleştirel bir bilinçle işleseydi kitap efsaneler arasına girebilirdi ancak karşıtları yerle bir edeceğim derken neoliberal mantığı kendiliğinden meşrulaştırıyor olması huzursuz etti beni.
Hegel'i şarlatana benzetip ona ayıracak zamana yazık olur dercesine olan yaklaşımı bence oldukça yanlış. Tabi Hegel'in felsefesi ve diyalektiğini eleştirenler içindeyim ancak yaklaşımda problem var. Ona göre doğru bu. Sonuçta liberal mantığı temsilen yazıyor Ancak Hegel kendisinin bahsettiği gibi Prusya krallığının şarlatanı olmaktan çok daha fazlası. Sanırım Popper biraz da dikkat çekmeye çalışmış ancak felsefe severler için düşündürücü yanları oldukça fazla bir kitaptan bahsediyoruz.
Doğru ''şey'' yanlış metodla yazılmış gibi.
