Açlık
Knut HamsunYorumlar ve İncelemeler
190 syf.
·
Puan vermedi
Yazar kitaba "Yumruğunu yemedikçe kimsenin bırakıp gitmediği garip şehir Kristiania’da sürttüğüm günlerdeydi…" diye başlıyor..
Yazar açlığı öyle bir anlatıyor ve betimliyor ki hayran olmaktan başka çareniz kalmıyor....
Kitap çoğu kişi için psikolojik olarak geçiyor. Çünkü insan aklının zaman zaman ne kadar mantıksızlaşacağını gösterircesine davranıyor. Hamsun zaten insan aklını ve modern şehir medeniyeti temasını kitaplarında sıklıkla işliyor.
Bundan bir asır önceki moderniteden bahsediyor Hamsun ve o modernite içerisinde aklı karışmış ve kafası karışık insanların psikolojisini inanılmaz bir şekilde bizlere sunuyor.
Bu kitabı kesinlikle okumanızı öneririm..
(Yazılanlar bana ve Barış Özcan'ın videosundaki incelemeye aittir)
İncelemeyi kitaptaki bir alıntı ile bitirmek istiyorum..
Açlıktan beynimi kaybetmiş olabilir miyim?
Knut Hamsun
Merhaba 1k Ailesi !
Açlığın ve insan psikolojisi üzerine etkilerinin anlatıldığı eşsiz bir eser ;
Açlıkla boğuşan, ölümle burun buruna gelen, onurunu kaybetmektense hayatını kaybetmeyi göze alan, deliliğin sınırlarında dolaşan bir adam. Bu adam, siz ne kadar bitirmek isteseniz de hayatın devam ettiği gerçeğini yüzümüze acımasızca vuruyor.Okurken hüzün duydum açlık hissini iliklerime kadar hissettim fakir ve gururlu bi yazarın hazin öyküsü açlığın sefaletin insanı ölüm orucuna nasıl mecbur bırakıldığı romanda, kahramanın açlığı öyle bir raddeye varır ki, okurken tüylerimiz diken diken olur. Parmağından kanını emmesi, köpeği için bir kasaptan rica ederek aldığı birkaç kemiği gizli gizli kemirerek karnını doyurmaya çalışması (Beni en çok etkileyen bu bölüm oldu) parası olduğu nadir günlerden birinde bir lokantada yediği yemeği midesinin kabul etmemesi üzerine kusması okuyucuda tarifi mümkün olmayan hisler oluşmasına neden olur. Açlığın insan üzerindeki etkilerini oldukça başarılı şekilde anlatarak, okuyucuyu kendi iç dünyasına davet eder. Açlık; her türlü olumsuz koşullara, hatta en kötülerine; açlığa, evsizliğe, soğukla mücadelelere rağmen yazmaktan vazgeçmeyen bir idealistin romanıdır.
“İnsanın birazcık ekmeği olsa! Sokaklarda ısıra ısıra gidebileceği, bir küçük nefis çavdar ekmeği!”
Halbuki bizim ne bitmez tükenmez isteklerimiz varmış küçük şeylerden mutlu olmayi bilmeyen gözü aç bi neslin çocuklarıyız hiçbir şeye ihtiyacımız yokken bile bir çok şeye ihtiyacımız var.
Rabbim bizi ıslah etsin.
Keyifli okumalar..
Knut Hamsun
Açlık
