Acı duymuyordum, açlığım acımı uyuşturmuştu. Bunun yerine, kendimi pek hoş şekilde, çevremdeki her şeyle ilintisiz boş hissediyor, kimse tarafından görülmeyişime memnun oluyordum. Ayaklarım kanepeye uzattım, arkama yaslandım; inzivamın olanca tadını en iyi böyle çıkarıyordum.