Açlık
Knut HamsunAçlık Posts
You can find Açlık books, Açlık quotes and quotes, Açlık authors, Açlık reviews and reviews on 1000Kitap.
Bu insanlar, hafif ve keyifli, sarışın başlarını sallıyor, hayatın içinde bir balo salonunda gibi salınıyorlardı. Bu gözlerin hiçbirinde kaygı yoktu, omuzların hiçbirinde yük. Bu şen gönüllerde belki tek üzüntü, belki tek gizli kahır yoktu. Ve ben genç ve çiçeği burnunda bu insanlarla yan yana yürüyordum. Mutluluk denen şeyi çoktan unutmuştum. İçimde bu düşünceyi okşayıp nazlıyor, korkunç bir haksızlığa uğradığım sonucuna varıyordum. Şu son ayların bu acayip zulmü neydi bana karşı? Zihnimi toparlayamıyordum artık. Her zaman, her yerde en tuhaf azapları ben çekiyordum. Hayallerime sokulan, kuvvetlerimi darmadağın eden ufak tefek, anlamsız raslantıların, sefil ayrıntıların baskısına uğramaksızın, bir başıma, ne bir park kanapesinde oturabiliyor, ne de bir tarafa gidebiliyordum. Yanımdan geçen bir köpek, kibar bir erkeğin yakasındaki sarı bir gül, zihnimin dengesini bozuyor, beni uzun zaman meşgul ediyordu. Nem eksikti benim? Tanrı beni mi göstermişti? Neden bir başkasını değil de beni? İlle gösterilecekse niçin Güney Amerika'da bir adam gösterilmiyordu? İşi kurcalayıp derin düşündüm mü aklım karışıyor, Allah'ın hikmetine mihenk ve tecelli taşı olarak neden benim seçildiğimi bir türlü anlayamıyordum. Beni bulmak için bütün bir dünyayı atlayıp geçmek, çok garip bir usuldü doğrusu. Eski kitaplar satan Pascha, sevkiyatçı Hennechen ne güne duruyordu!
Sayfa 21Kitabı okudu
Bence bir insan delirmeden de hassas olabilir; önemsiz şeylerle kırılabilecek, yalnızca acı sözlerle bile ölebilecek insanlar vardır.
"Mutluluk denen şeyi çoktan unutmuştum."
Sayfa 21Kitabı okudu
"Efkar basınca okumaya bir kitabım bile yok."
Sayfa 12Kitabı okudu
Bankta oturup tüm bunları düşünürken Tanrı’nın ardı arkası kesilmeyen sıkıntılarına karşı giderek daha çok öfkelendim. Amacı beni kendisine yaklaştırmak ve önüme sürekli engel çıkarıp beni tüketerek daha iyi birine dönüştürmekse biraz yanlış bir yol izliyordu bence. İsyan içinde neredeyse ağlamaklı gözlerimi gökyüzüne çevirdim ve zihnen bunu ona kesin olarak söyledim.
(…)ve göklerde oturan Tanrı, yok oluşum genel akışı hiç aksatmaksızın, sanatın tüm kurallarına uygun olarak gerçekleşsin diye gözünü üzerimden ayırmıyordu.
Düşünceler öyle hızlı aklıma geliyor ve öyle yoğun akıyorlardı ki bir yığın güzel bölümü kaçırıyordum; var gücümle uğraşsam da yeterince hızlı yazamıyordum.
Kişinin en içten ve en gayretli girişimlerinin hepsinin birden boş çıkmasının ardında herhangi bir mantık var mıydı?
“Sizde kalsın, sizde kalsın!” diye karşılık verdim. “Güle güle kullanın! Bir-iki küçük şey zaten, ıvır zıvır… Bu dünyada sahip olduğum her şey diyebilirim.” Akşamın alacakaranlığında içler acısı duyulan kendi sözlerimden o kadar etkilendim ki gözyaşlarına boğuldum…