Kitabın sonuna geldim ve kitabı elime aldığımda açlığın midedeki boşluğu mu yoksa öğrenme açlığından doğan bilgi açlığı mı diye düşündüğümü hatırlıyorum şimdi ise fiziksel tokluk olmadan bilgeye aç olmanın imkansızlığı dehşetini yaşıyorum , kitabın ilk satırından son satırına kadar midemdeki tokluktan ,evimdeki rahatımdan,geceki mışıl mışıl uykumdan dolayı kendimi sorguladım . Yazı yazabilmem için bir kalemin ihtiyacıma yeterli olduğunu bildiğim halde bir kutu kalem koleksiyonumdan utandım,aç gözlülük müydü,savurganlık mıydı yoksa daha başka birçok şey mi? Kahramanın yatacak belli bir yerinin olmamasına karşılık herkesteki bir yere ait olma hissi geldi aklıma öyle değil mi hepimizin kendime bir ev alayım da yerleşeyim derdi vardır. Göçebe yaşamanın , dar bir alanda yaşam mücadelesi vermenin ne kadar zor olabileceğini düşündük mü hiç? Bir başka konu da hep derler ya ne olursa olsun ideallerinizden ve hayallerinizden asla vazgeçmeyin ,peki karnımız açsa yatacak bir yerimiz yoksa yazacak tek kalemimizi kaybettiysek ,diğer insanların tamamen hor gördüğü biri haline dönmüş isek eğer nasıl vazgeçmeyelim ? Eğer bir gün herhangi bir konuda karşılaştırma yapacak olursanız yapmamanız gerektiğini çok iyi anlatan bir kitap bence neden mi aç yatanla tok yatan bir mi mesela ,cebinde 10 lirası olanla 100 lirası olan bir mi ,hayatın yıldırdığı bir insanla tüm hayatı bedava eline sunulan biri bir mi ....
Marcel Proust 'a göre; 'Kitapları kitaplara bağlı kalarak eleştirmek daha sağlıklı bir yöntemdir.' Lakin bugün yapacağım inceleme biraz daha farklı olacak. Ben Proust'cu eleştirme yönteminden ziyade 
Sainte - Beuve ' nün savunduğu eleştiriyi yapacağım. Sainte beuve' ye göre ise ' Bir kitabı, yazarın kişisel