Huzurun en iyi müzik olduğu, huzursuz taraflarımıza dokunan bu kitap olay ve durum öyküsü karması bir nitelikte. Öykü kitaplarında kitabın adıyla aynı olan öyküye daha mesafeli yaklaşmakta daha kıyıdaki öykülerin daha fazla yazardan kopma olduğu görüşündeyim. Bu nedenle açlık savaşçısındansa Josefine bana daha Kafka geldi. Saklamak istediği şeyi tam ortaya en açık alana koyan yazar, insanların kuytularda oyalanacağını bilmekte. Bu kitap sade anlatımıyla bana bunu hissettirdi. Tüm öykülerden sonra aklınızda öykünün bir resmi, çoktan unutulmuş bir olay örgüsü, kahramanla özdeşleşen ayrık otu taraflarınızın sızısı kalmakta. Josefine ve bu kitap bana bir ıslık mı ağırdır yoksa bir kurşun mu? Sorusunu sordurttu.
