Adam Strand'ın Otuz Dokuz Ölümü
Gregory Galloway
Yorumlar ve İncelemeler
Yaşadığımı sanmayın, ölmezden geliyorum.
Öncelikle Galloway’in yarattığı karakterin mental, içsel, ruhsal veya her ne derseniz, durumunu anlamak gerektiğini düşünüyorum sonuçta ateşe düşmeyen yanmayı nerden bilsin?
Karakterimiz herhangi bir şeyin peşinde değil, aniden kendisi cezbeden bir iç sesle ilk olarak köprüden aşağıya atıyor kendisini. Ertesi gün yatağında uyandığında hiçbir şey olmamış gibi yaşamına devam ediyor. Ölümsüzlük denilebilir mi? bilmiyorum fakat kendisini öldürmeyi denediği diğer otuz sekiz yolla da amacına ulaşamıyor. Aslında amacı kendisini öldürmek değil, yaşatmak hiç değil peki neyi arzuluyor? Tam olarak hiçliği. Hayattan nefret ediyor diyemem çünkü herhangi bir şeye herhangi bir nefret beslemiyor, basitte olsa sadece yaşamak istemiyor ve kimse yaşamak istemeyeceği sebeplerle ilgilendiğinin yarısı kadar yaşamak isteyeceği sebeplerle ilgilenmiyor.
Kitabın sonunda en azından kendisi için olmasa bile bir başkası için yaşayacak sebep mi buluyor yoksa ölmediği için akışana mı bırakıyor karar veremedim.
Kitap kimseyi intihar teşebbüsüne ılımlı yaklaştırmıyor hatta tam tersini yapıyor diyebiliriz. Zaten çoğumuz yatağa girdiğimizde kendimizi öldürüyoruz ve gün aydınlanınca tekrardan başlıyoruz, sadece karakterimiz gibi fiziksel yapmıyoruz bunu.
Kitapta 
Sisifos Söyleni Camus, Kafka gibi yazarların söylemlerine farklı bir bakış açısı sunuyor. Hatta Camus’un ‘Sisifosu mutlu olarak düşünmek gerekir.’ düşüncesine kendi eleştirisini katıyor.
Okuduğum çoğu kitaptan farklı da olsa ben beğendim, okumak isterseniz tavsiye ederim.
256 syf.
·
Puan vermedi
Yazar ateşle oynamış...ve bunu muazzam bir şölene dönüştürmüş.
Adam Strand'in 39 intihar hikayesini okuyacaksınız. Bunların hepsi %100 başarılı girişim ve hepsinin sonu %100 (doğal olarak) farklı.
Hikayeler müthiş. Anlatım tarzı müthiş. En kötüsü...bu girişime yatkın olanları körükleyecek derecede özendirici ve ikna edici anlatım.
Bu açıdan kitap kendi benzerleri içerisinde Sisifos Söyleni destekleyecek yan okuma için bile eşsiz bir doyum deneyimi sunuyor. Demek ki (ve zaten) 
Albert Camus ne doğru söylemiş ama dedirtiyor.
Tahminim; yazarın başka kitaplarını da taramanıza neden olacak derecede iştah açıcı olması. Fakat yeraltı edebiyatı sizi çekmiyorsa; '-Aman bu ne biçim, ne iç karartıcı anlatım oluş böyle...'de diyebilirsiniz. Ortası olmayan kitaplardan ya iyi ya kötü...
Gene de, azıcık bile ilginiz çektiyse; bu kitap hakkında yapacağınız seçim için oynanacak kumarın fazlasıyla karşılığını verecek.
Sırf sonu için bile olsa...okunmalı! tavsiyesini sonuna kadar hak ediyor.
