John Berger'in bu kitabı yazarın okuduğum ilk eseri olan Uçuşan Etekler'den bile daha güzel, çok güzel yazılmış, duygu ve düşüncelerle iç içe örülmüş, samimiyet kokulu bir kitap.
Kitap Ai'da ve Xavier adlı bir çiftin mektuplarından oluşuyor. Daha doğrusu A'ida'nın mektupları ve mektupların arkasına notlar düşen de Xavier. Xavier hapisanede, çünkü o bir devrimci, A'ida da öyle, ama A'ida dışarıda. Mektuplar John Berger'in kitabın başındaki önsözünde neden bir araya getirildiği açıklanarak art arda sıralanıyor. Suse'deki hapisane boşaltılınca, 73 nolu koğuşta kalan Xavier'in geride bıraktığı ve 3 ayrı grupta topladığı mektuplar yazarın nasıl keşfedildiğini bize açıklamadığı bir şekilde Berger'in eline geçiyor, aynı sıralamayla kitaplaştırılıyor.
Şunu söyleyebilirim: aşkı anlatabilecek en güzel kitaplardan birisi bu. Böyle aşklar yaşayan insanlar varsa gıpta ediyor ve saygı duyuyorum. Aşkı böyle anlatabilen yazarlar varsa, o zaman edebiyatın güzelliğini bir kez daha görüp bu güzellikten bir kez daha tadabilmek, ne güzel. A'ida'nın sevgisi, hayata bağlılığı; sevgiyi, aşkı ve emeği bu kadar güzel dile getirebilmesi, mücadeleden kopmamış ve insanı hep yaşamaya çağıran bütün hatıralar, bütün çizimler, bütün dayanma ve tahammül etme çabaları, ve bir yandan yaşamayı yüceltmeye davet eden her bir akıl yürütme ve hissedişiyle kitap A'ida'yı hakikaten etkileyici bir kadın karaktere dönüştürüyor.
Tekrar tekrar okunabilecek güzellikte bir metin bu. Emek vermek, sevmek, yaşamak... bunu başarabilen herkese selâm etmeli.
