Ah Mercimeğim ile başladım Mustafa Çiftçi okumaya. Bozkırda altmışaltı ile devam ettim. Son olarak Adem'in Kekliği ve Chopin'i okuyarak veda ediyorum bu güzel kaleme...
Adını sanını duymamıştım ya şimdiye kadar, çok büyük kusur etmişim. Nasıl da samimi, kalemi güzel bir yazarmış. Nasıl da bizdenmiş anlattıkları. İlk kitabı okudu mu bağımlılık yaptı, aynı ay içerisinde hepsini bitirdim. Şimdi yeni kitap çıksın diye beklemek zorundayım.
Anadolu ne demek, Anadolu insanı nasıl olur, iyisiyle kötüsüyle anlatmış Mustafa Çiftçi. Yozgatlı olduğundan da bir Sivaslı olarak anlattıkları bana hiç uzak gelmedi. Hatta okurken ister istemez cümleleri Anadolu ağzıyla okudum. "N"ler gunnelendi içimde :)
Şu ana kadar Anadolu'ya, köy-kasaba hayatına dair okuduğum en iyi metinlerdi. Ben Yaşar Kemal'i okurken hiç bu kadar zevk aldığımı hatırlamıyorum. Benim için çok doyurucu, ruhumu çok dinlendiren bir okuma serüveni oldu. Rabbim kalemine zeval vermesin...
